پریناز کل محمدی - داشجومعلمان رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تبریز
فاطمه جعفری کلیبر - دکتری زبان و ادبیات فارسی مدرس دانشگاه فرهنگیان تبریز
مهسا گل چیده گاوگانی - داشجومعلمان رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تبریز
مهتاب قلی زاده اقدم - داشجومعلمان رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تبریز
زهرا فرهنگی بایقوت - داشجومعلمان رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تبریز

کودکان با شنیدن افسا نه ها، اسطوره ها و قصه های قومی درباره جهان و آنچه در آن است اطلاعاتی به دست می آورند و در ذهن خود، آرزوهای مطلوبشان را شکل می دهند. تقریبا تمام افسانه های اقوام و ملل گوناگون این ویژگی را دارند. در قصه تمایلات درونی افراد تجسم خارجی می یابد و چهره ها و حوادث آن قابل فهم می شود. در طب سنتی هندو برای بیماران روانی قصه ای می گفتند که مشکل خاص او را مجسم می کرد و از او می خواستند درباره آن فکر کند. کودکی که با شنیدن قصه باور کرده است یک چهره به ظاهر نفرت انگیز و خطرناک ممکن است، به طرز سحرآمیزی تغییر ماهیت دهد و به بهترین و دوست داشتنی ترین دوست و ناجی تبدیل شود ( مثل داستان دیو و دلبر یا شاهزاده خانم و قورباغه) می تواند باور کند کودکی را که نمی شناسد، می تواند بهترین دوست او شود. اعتقاد به حقیقت قصه به او جرئت می دهد در نخستین برخورد با یک کودک ناشناس خود را کنار نکشد. قصه ها هم شادی آفرینند و هم آموزنده . در قصه ها از واژه هایی استفاده می شود که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف و انگیزه نگارندگان این مقاله، مطالعه تخصصی در ادبیات کودک با محوریت داستان های تخیلی و رابطه آن با بهبود روند زندگی آنها بود. این مقاله با روش کتابخانه ای تدوین گردید.

کودک، ادبیات، داستان های تخیلی، اثربخشی تخیل در تربیت