غزل عسگری - دانشگاه علم و فرهنگ

ساختمان ها و فضاهای ساخته شده در کنار سایر عوامل در محیط های اجتماعی بر سلامتی انسانها تاثیر گذار هستند. تاثیر محیط کالبدی بر حس تندرستی و سلامت روان مورد توجه روانشناسان محیطی است و سلامت روان، پایه و اساس بهزیستی و عملکرد موثر افراد در جامعه است. اهداف شهر سالم برای ارتقا سلامت، شامل ایجاد محیط حمایت کننده از سلامت، دستیابی به کیفیت مطلوب زندگی، تامین نیازهای اساسی بهداشتی و دسترسی به مراقبت های بهداشتی درمانی است. این اهداف به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با معماری در ارتباط است. از مهمترین عامل بازدارنده توانیابان دستیابی به حقوق برابر با دیگران، ناسازگاری محیط ساخته شده با گستره توان جسمی آنها است. توانیابان به عنوان عضو جدایی ناپذیر جوامع بشری بایستی در برنامه ریزی های مرتبط با دستیابی به اهداف شهر سالم برای توسعه پایدار و ارتقا سلامت جسم و روان مد نظر قرار گیرند. علی رغم پیشرفت علم، فناوری و آگاهی عمومی هر ساله بر تعداد این گروه از جامعه افزوده میشود. این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیلی انجام شده و نتایج آن حاکی از نقش پراهمیت معماری در ارتقای سلامت روان توانیابان جسمی-حرکتی در فرایند خود اتکایی و استفاده مستقل آنها از محیط های اجتماعی است. تحقق این مهم از طریق تقویت مولفه های یاری رسان به توانیابان جسمی- حرکتی در طراحی محیط میسر خواهد شد وکیفیت عملکردی فضاها از طریق ارتقای تعاملات اجتماعی در بستر خود اتکایی و بهبود سلامت روان در این گروه آسیب پذیر اجتماعی ایفای نقش مینماید.

سلامت روان، توانیابی جسمی-حرکتی، شهر سالم ، روانشناسی محیط، معماری پایدار