بررسی مولفه های سرمایه اجتماعی در مدیریت شهری

امروزه سرمایه اجتماعی نقش بسیار مهم تری از سرمایه فیزیکی و انسانی در شهرها ایفا می کند و ارزش ها، هنجارها، روابط اجتماعی و شبکه های روابط جمعی، انسجام بخش میان شهروندان و سازمان هاست. هرچه توجه به سرمایه های اجتماعی در یک نظام مدیریت شهری بالاتر باشد، موجب پایین آمدن هزینه های مربوط به تعاملات رسمی می گردد. بحث و پژوهش پیرامون سرمایه اجتماعی در چند دهه اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در جهان را به طور فزاینده به خود جلب کرده است. به تبع این مفهوم حتی بسیار زودتر از مفاهیم دیگر وارد جهان سوم شد و در مدتی بسیار کوتاه سفره خود را بر پهنه این گیتی گستراند؛ به جرات می توان گفت «هیچ حوزه ای در تحلیل اجتماعی اقتصادی و سیاست گذاری، از آنچه بانک جهانی حلقه گمشده توسعه می نامد در امان نمانده است دنیای امروز دنیای سازمان ها است و گرداننده اصلی این گردونه انسان ها هستند و آنان هستند که به کالبد سازمان ها جان می بخشند و تحقق هدف ها را میسر می سازند. سازمان ها در پی توسعه و پیشرفت بهره گیری بهینه از منابع و سرمایه هایی هستند که تحصیل آنها هزینه ها و زحمات فراوانی دارد. عمده منابع هر سازمانی متوجه منابع انسانی، مالی و فنی آن است که مسلما سرمایه انسانی تعیین کننده سمت و سوی دیگر سرمایه ها است، زیرا نیروی انسانی است که با توانایی های خود و با برنامه ریزی، دیگر منابع را به خدمت گرفته است. موضوع اجتماعات محلی و نحوه ساماندهی آنها جایگاه مهمی در جامعه شناسی شهری و به تبع آن شهرسازی و مدیریت شهری پیدا کرده که تحت عنوان برنامه ریزی محله مبنا از آن یاد می شود که ایده اولیه آن بر اساس اجتماعات محلی، مشارکت مردمی و برنامه ریزی بوسیله مردم، نه برای مردم شکل گرفته است. یکی از مبانی این دیدگاه اجتماعی که از مفاهیم نوین توسعه شمرده می­شود، سرمایه اجتماعی است که از طریق ارتباط متقابل بین افراد منجر به توسعه فرهنگی جامعه می گردد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , مدیریت شهری