علی صفایی - دانشگاه گیلان
لیلا درویش علی پور آستانه - دانشگاه گیلان

پرویز شاپور- پدر کاریکلماتور ایران- از معدود چهره هایی است که توانست در دو حوزه ی طنز کلامی و ترسیمی، تصاویری شاعرانه، طنزآمیز و کودکانه بیافریند و هم زیستی مسالمت آمیزی بین خود با طبیعت و اشیاء بی جان برقرار کند که اغلب صورتی فانتزی، شیطنت آمیز و کودکانه دارد. در هشت کتاب او با عنوان قلبم را با قلبت میزان می کنم، این کودکانه ها به شش صورت و اغلب با زیرساختی فانتزی دیده می شوند که عبارتند از: ۱. همذات پنداری؛ ۲. بازی ها؛ ۳. شیطنت ها؛ ۴. استدلال های کودکانه؛ ۵. آرزوهای کودکانه؛ ۶. تصاویر کاریکاتوری کودکانه. افزون بر این، سیر کودکانه ها در هشت کتاب شاپور سیری نزولی است؛ اما هیچ گاه ترک نمی شود. از میان کودکانه هایش، هم ذات پنداری بیش تر غلبه دارد. مقاله ی حاضر در نظر دارد با تحلیل محتوایی، از نوع استقرای تام، مجموعه ی هشت کتاب شاپور بررسی کند و ضمن معرفی کوتاه شاپور و فضای کودکانه هایش، به ارتباط مثلثی شاپور با کودک، متن کودکانه و فن کودکانه نویسی او بپردازد. واژه های کلیدی:  

پرویز شاپور, فانتزی, کاریکلماتور, کودک