ایوب رهبر - گروه حسابداری، دانشگاه علمی کاربردی صنایع ایران

توسعه پایدار شهر زمانی اتفاق خواهد افتاد که به تمامی اجزای تشکیل دهنده شهر توجه شود. از آنجائی که برنامه ریزی یک فرایند مستمر و مداوم در جهت رسیدن به نیازها وهدفهای متعالی زندگی انسان می باشد، این هدفها بیشتردر راستای ایجاد وانتظام فعالیتهای انسان و طبیعت در رابطه با همدیگرعمل می کنند.بنابراین میتوان گفت برنامه ریزی سابقه در تاریخ پرفراز و نشیب انسان دارد. در مسیر جهانی شدن و توسعه پایدارهر یک از اجزاء شهر بصورت یک حلقه از شبکه های پیچیده جهانی به یکدیگر متصل و وابسته هستند. و ایجاد نقصان در هریک از این حلقه ها در کلیت سیستم نمود بارز می یابد. حدود دو دهه از ایده تشکیل نهاد به منظور مطالعه و تهیه طرح های توسعه شهری، به ویژه طرح جامع شهر تهران در جهت ارتقای جایگاه مدیریت و برنامه ریزی این طرح ها در کشور سپری شده است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر برنامه ریزی توسعه شهری در جهت اهداف توسعه پایدار با روش توصیفی- تطبیقی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد مهاجرت روستائیان و پشت کردن به طبیعت زیبا و منحصر بفرد روستا و هجوم به شهرهای آشفته و آغشته به انواع آلودگیها، خود ریشه در فقر روستا دارد . روستائیان پس از ورود به شهرها و روبرو شدن با تجملات و رفاه موجود در آنها، بر آن می آیند تا خود را با وضع موجود هماهنگ نمایند ولی وقتی خلاف آن برای آنها ثابت شود، مجبور به عقب نشینی به سوی حاشیه شهر می شوند که به مرور ز مان، پدیده زاغه نشینی و حاشیه نشینی نمایان می شود.

برنامه ریزی، توسعه شهری، توسعه پایدار