سمیرا جمالی شورکی - گروه مهندسی نرم افزار کامپیوتر دانشگاه شیراز

مفهوم توسعه پایدار مبتنی بر ایجاد تعادل در محیط است و شهرها به لحاظ مکانی مهم ترین نقطه تلاقی انسان و محیط است. لذا توجه به شیوه زیست شهری و برنامه ریزی در راستای برقراری تعادل زیست محیطی در شهرها از ضروریات توسعه پایدار شهری است. فضای سبز شهری از دیدگاه شهرسازی دربرگیرنده بخشی از سیمای شهر است که از انواع پوشش های گیاهی تشکیل شده است و به عنوان یک عامل زنده و حیاتی در کنار کالبد بی جان شهر ، تعیین کننده ساخت شکل شهر است . اگر هنگام برنامه ریزی برای احداث معابر و فضاهای سبز آن به اثراتی که بر ترافیک عبوری و نقش معابر می گذارند، توجه نشود مسائل و مشکلاتی را برای عبور و مرور ایجاد می کند که بخش مهمی از آن مربوط به وضعیت ایمنی ترافیک است. هدف پژوهش حاضر توزیع فضایی- مکانی فضای سبز شهری از دیدگاه توسعه پایدار سرانه با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد، برای رسیدن به این هدف به نقش فضای سبز این محدوده با رویکرد توسعه پایدار پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد برنامه ریزی در جهت ایجاد یک فضای سبز پایدار در شهرها با هدف رسیدن به محیط زیست شهری پایدار امری ضروری است و این برنامه ریزی باید به سمت و سویی سوق داده شود که پایداری و کاهش هزینه و منجر به ایجاد درآمد برای مدیریت شهری را به دنبال داشته باشد. فضای سبز یکی از ارکان مهم زیبا سازی شهر بوده و هزینه زیباسازی محیط شهری که با درختان ایجاد می گردد بسیار ارزانتر از زیباسازی محیط شهری با عناصر بیجان مثل سنگ و سیمان و آهن است. شهر ها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند . در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لایفنک پیکره یگانه شهر ها در متابویلسم آنها نقس اساسی را دارا می باشد که کمبود آنها می توانند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد .

توزیع فضایی- مکانی فضاهای سبز، توسعه پایدار سرانه، ابعاد توسعه پایدار