امیر پرنیان - استادیار، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران. (مسوول مکاتبات)
مصطفی چرم - استاد، گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
نعمت اله جعفرزاده حقیقی فرد - استاد، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

زمینه و هدف: وجود زه­آب­های شور و آلوده از مشکلات زیست محیطی مناطق جنوبی ایران است که اغلب به تالاب­های منطقه می­ریزد. لذا این پژوهش با هدف پالایش بور از سه محیط آبی با شوری متفاوت توسط دو گیاه آبزی بومی تالاب­های جنوب ایران انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش در سال ۱۳۹۳، طی ۱۲۰ ساعت پالایش آب آبیاری و دو نوع زه آب مختلف آلوده شده به ۴ سطح غلظتی مختلف بور (۱، ۲، ۵ و ۱۰ میلی­گرم در لیتر)، توسط دو گیاه آبزی (Zannichellia palustris L. وRuppia maritima L.) بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در آب غیرشور گیاهان Zannichellia palustris و Ruppia maritime بور را به مقدار قابل توجهی جذب و کارایی حذف بور در هر دو گیاه به بیش از ۷۰% رسید، همچنین شاخص جذب بور در دو گیاه زانیشلیا و روپیا به ترتیب ۵۱/۰ تا ۱۶/۸ و ۱۸/۰ تا ۱۴/۸ میلی­گرم در ظرف در بازه­ی آلودگی مورد مطالعه به دست آمد که این مقادیر در زه آب­های شور افزایش یافت. شاخص تولید زیست توده گیاهی زانیشلیا با افزایش آلودگی بور کاهش داشت، اما این روند در مورد روپیا مشاهده نشد که نشان از مقاومت بیشتر روپیا به آلودگی بور است. بحث و نتیجه گیری:  کارایی پالایش بور در زانیشلیا بیش از روپیا ولی اثر منفی شوری بر زانیشلیا بیش از روپیا بود. نتایج به دست آمده در این پژوهش توان پالایندگی بور توسط گیاهان زانیشلیا و روپیا در آب­های شور را تایید می­کند.

پالایش بور, زانشیلیا, روپیا, آب های شور