ابراهیم براتی - گروه جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
حمید صابری - گروه جغرافیا، مرکز تحقیقات گردشگری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
احمد خادم الحسینی - گروه جغرافیا، مرکز تحقیقات گردشگری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
مهری اذانی - گروه جغرافیا، مرکز تحقیقات گردشگری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

امروزه چالش های زیست محیطی و زیرساخت های شهری به عنوان موضوع مهمی برای برنامه ریزان شهری، مدیران و دست اندرکاران مسائل شهری درآمده است. رویکردهای مختلفی برای رسیدن به تعادل و پایداری شهری ارائه شده است، یکی از این رویکردها شهر اکولوژیک است. شهر اکولوژیک شهری است که ساختارهای کالبدی و اقتصادی آن با رعایت ملاحظات زیست محیطی یا به عبارتی سازگار با شرایط محیط طبیعی شکل گرفته باشد. هدف این پژوهش بومی سازی الگوی شهر اکولوژیک در راستای دستیابی به توسعه پایدار در شهر درچه است. این پژوهش از لحاظ پارادایمی جزء پژوهش های کیفی به شمار می رود، از لحاظ هدف کاربردی است و از لحاظ ماهیت توصیفی، تحلیلی و اکتشافی است. روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی از طریق ابزار مصاحبه با متخصصان با روش دلفی بوده است. در این روش با ۳۰ نفر از کارشناسان و خبرگان مسائل شهری مصاحبه انجام شد. نتایج پژوهش نشان می دهد، بعد زیست محیطی و شاخص های آن بالاترین فراوانی (۵) و بالاترین میانگین (۲۲/۴) را در بین دیگر ابعاد و شاخص های شهر اکولوژیک درچه به خود اختصاص داده است، پس از آن بعد اقتصادی و شاخص های آن با فراوانی (۴) و میانگین (۱۱/۴) در رتبه دوم قرار دارد؛ بنابراین در الگوی پیشنهادی بومی شهر اکولوژیک درچه شاخص های این دو بعد باید در اولویت برنامه ریزی مدیران شهری قرار گیرد. همچنین جهت بومی سازی الگوی شهر اکولوژیک پایدار از استانداردهای EC و IES استفاده شد؛ بنابراین شاخص هایی مانند استفاده از انرژی پاک، ساختمان سبز، حمل ونقل عمومی، پیاده و دوچرخه باید در دستور کار برنامه ریزان و مدیریت شهری جهت دستیابی به شهر اکولوژیک قرار گیرد. 

الگو, شهر اکولوژیک, شهردرچه, استاندارد EC و IES