تاثیر نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات و سطوح کلسیم بر رشد، غلظت عناصر غذایی و کیفیت گل رز

به منظور مطالعه تاثیر نسبت­های مختلف آمونیوم به نیترات و سطوح کلسیم بر رشد، غلظت عناصر غذایی و کیفیت گل رز (Rosa hybrida L.) در شرایط آبکشت، این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو عامل نسبت آمونیوم به نیترات و کلسیم در محلول غذایی با چهار تکرار بر روی بوته­های گل رز رقم Vendetta از سال ۱۳۸۵ به مدت یک سال اجرا شد. سطوح عامل نسبت آمونیوم به نیترات شامل سه سطح ۰:۱۰۰، ۲۵:۷۵ و ۵۰:۵۰ و سطوح عامل کلسیم شامل دو سطح ۶/۱ و ۸/۴ میلیمولار بود. نتایج نشان داد به غیر از شاخص میزان کلروفیل برگ هیچ یک از شاخصهای رشد رویشی تحت تاثیر نسبت­های مختلف آمونیوم به نیترات و سطوح کلسیم کاربردی قرار نگرفتند. با افزایش نسبت آمونیوم به نیترات در محلول غذایی غلظت نیتروژن، فسفر و عناصر کم مصرف در قسمتهای مختلف گل رز افزایش و کلسیم و منیزیم کاهش یافتند. در حالی که افزایش غلظت کلسیم در محلول غذایی تاثیری بر غلظت نیتروژن، فسفر، آهن، مس و بور در قسمتهای مختلف گل رز نداشت اما منجر به افزایش معنی­دار غلظت کلسیم و همچنین کاهش معنی­دار غلظت پتاسیم، منیزیم، منگنز و روی در قسمت­های مختلف گل رز شد. در هر دو نوبت برداشت، افزایش نسبت آمونیوم به نیترات در محلول غذایی منجر به افزایش معنی­دار عملکرد گل رز شد اگرچه تفاوت معنی­داری بین نسبت­های ۲۵:۷۵ و ۵۰:۵۰ آمونیوم به نیترات دیده نشد. مطالعه شاخصهای کیفی گل در دوره پس از برداشت نشان داد با افزایش نسبت آمونیوم به نیترات در محلول غذایی تا نسبت ۵۰:۵۰، وزن تر ساقه گل­دهنده در پایان ماندگاری، قطر نهایی گل و همچنین ماندگاری دچار کاهش معنی­دار شدند. در حالی که افزایش غلظت کلسیم در محلول غذایی به ۸/۴ میلی مولار منجر به افزایش تمامی شاخصهای فوق در مقایسه با سطح ۶/۱ میلی مولار شد. بر اساس نتایج این تحقیق از نقطه نظر تولید اقتصادی و شاخصهای کیفی گل رز در مرحله پس از برداشت کاربرد ۲۵ درصد کل نیتروژن مصرفی به شکل آمونیوم و همچنین ۸/۴ میلی مولار کلسیم برای تولید گل رز در شرایط آبکشت توصیه می­گردد.

Keywords:

گل رز (Rosa hybrida L.) , نسبت آمونیوم به نیترات , کلسیم , رشد , عناصر غذایی , عملکرد , کیفیت