بررسی مقایسه ای تاثیرآموزش خانواده محور و بیمار محور برخودکارآمدی و عزت نفس بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه و هدف: با توجه به شیوع بالای دیابت در دنیا و سیر پیشرفت بیماری، عواملی از قبیل خودکارآمدی و عزت نفس یکی از موضوعات مهم در مدیریت بیماری به شمار می آید. این مطالعه با هدف مقایسه آموزش خانواده محور و بیمار محور برخودکارآمدی و عزت نفس بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۸۴ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی در مدیریت دیابت و عزت نفس کوپراسمیت استفاده گردید. نمونه ها پس از تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله خانواده محور و بیمار محور در ۷ جلسه آموزشی ۴۵ دقیقه ای شرکت کردند و یک ماه پس از پایان مداخله مجدد پرسشنامه ها تکمیل گردید و داده ها با استفاده از آزمون های کای اسکوئر و تی زوجی و مستقل در نرم افزار SPSS ۲۰ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: شرکت کنندگان قبل از مداخله از لحاظ میانگین نمره خودکارآمدی و عزت نفس با یکدیگر اختلاف معناداری نداشتند(p>۰.۰۵) . پس از انجام مداخله با وجود این که میانگین نمره این دو متغیر در هر دو گروه افزایش یافته بود اما افزایش در گروه آموزش خانواده محور به طور معناداری بیشتر از گروه آموزش بیمار محور بود(p<۰.۰۰۱).  نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر بیشتر آموزش های خانواده محور نسبت به بیمار محور در راستای افزایش خودکارآمدی و عزت نفس بیماران مبتلا به دیابت است. در همین راستا پیشنهاد می شود آموزش خانواده محور در سایر زمینه های مرتبط با دیابت نیز مورد بررسی قرار گیرد.   

Keywords:

Family-centered , Patient-centered , Self-efficacy , Self-esteem , Type II diabetes. , خانواده محور , بیمار محور , خودکارآمدی , عزت نفس , دیابت نوع ۲