بررسی میزان آمادگی پرستاران نظامی و عوامل مرتبط بر آن در پاسخ به بلایای طبیعی

مقدمه: آمادگی پرستاران مخصوصا پرستاران نظامی در پاسخ به بلایای طبیعی رابطه ی مستقیمی با کاهش تلفات در زمان بحران دارد. تعیین عوامل موثر بر آن برای برنامه ریزی درست از اولویت های اصلی مدیریت بحران می باشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آمادگی پرستاران نظامی و عوامل مرتبط بر آن در پاسخ به بلایای طبیعی در بیمارستان ها و مراکز درمانی آجا در جنوب غرب ایران در سال ۱۴۰۰ انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ۳۰۵ نفر از کادر پرستاری وابسته به مراکز درمانی و بیمارستان های جنوب غرب ایران به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه آمادگی مقابله با بلایا استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه ی ۱۹ و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی پرستاران ۵/۹۲±۳۱/۵۲ سال و سابقه کار آن ها ۵/۹۴±۱۰/۰۰ سال بود. اکثر پرستاران مرد (۵۷/۴ درصد) و دارای تحصیلات لیسانس (۷۸/۷ درصد) و سابقه شرکت در مانورهای مقابله با بلایا (۶۱/۳ درصد) بودند. میانگین دانش پرستاران ۳/۶۹±۱۱/۹۳، نگرش ۱۱/۵۴±۶۷/۱۸، عملکرد ۵۹/۵±۱۵/۴۵ و نمره کل آمادگی آنان ۱۶/۳۱±۹۴/۶۳ بود که در سطح متوسط می باشد. وضعیت تاهل (۰/۰۱۶=P)، تحصیلات (۰/۰۰۱>P)، وضعیت استخدامی (۰/۰۰۱>P)، جنسیت (۰/۰۰۱>P)، تمایل به شرکت در کلاس مقابله با بلایا (۰/۰۳۵=P) و سابقه خدمت در منطقه عملیاتی (۰/۰۰۱>P) مهم ترین متغیرهای موثر بر افزایش میزان آمادگی پرستاران بود. بحث و نتیجه گیری: میزان آمادگی پرستاران به عنوان اعضای اصلی تیم بحران برای کاهش تلفات و مدیریت مناسب بحران باید حفظ و ارتقا یابد. همچنین در برنامه ریزی ها برای اثربخشی بیشتر لازم است به عوامل تعیین کننده ی میزان آمادگی توجه شود.

Keywords:

Attitude , Crisis , Knowledge , Military , Nurse , Performance , Preparedness , کلمات کلیدی: آمادگی , بحران , پرستار , دانش , نگرش , عملکرد , نظامی