مهدیه احسان بخش - Electrical Engineering faculty, SBU, Tehran, Iran
محمد احمدیان - Electrical Engineering faculty, SBU, Tehran, Iran

در گذشته، در برنامه ­ریزی توسعه ظرفیت تولید برق، تامین بار مصرفی، سطح قابل قبول قابلیت اطمینان و کمینه بودن هزینه­ها نقش اصلی را ایفا می­کرد. امروزه رعایت ملاحظات زیست محیطی از اولویت­های مهم برنامه­ریزی به شمار می آید. این رویکرد هزینه توسعه ظرفیت تولید را افزایش می دهد. دوست­داران محیط زیست ادعا دارند این افزایش با کاهش هزینه­های خارجی ناشی از کاهش آلایندگی طر­ح­های توسعه جبران می­شود. برای اثبات این ادعا، مطالعات چندانی بویژه با استفاده از داده­های واقعی صورت نگرفته است. در مقاله حاضر با شبیه سازی شبکه ای نزدیک به شبکه برق ایران، اثر محدودیت انتشار آلاینده های زیست محیطی بر برنامه ریزی توسعه ظرفیت نیروگاه ها در بازه زمانی  سال های ۱۴۰۵- ۱۳۸۴ مطالعه و تغییر در هزینه های توسعه سیستم قدرت با تغییر در هزینه آسیب­های زیست محیطی، مقایسه شده است. نتایج نشان می­دهد افزایش هزینه ناشی از اعمال محدودیت در میزان انتشار آلاینده­ها در بلندمدت با کاهش هزینه خارجی ناشی از انتشار آنها جبران می­شود.

Environmental Pollutants, Generation Expansion Planning, Social Cost, WASP, آلاینده های زیست محیطی, برنامه ریزی توسعه تولید, هزینه اجتماعی