بررسی تاثیر منابع غنی از پکتین و غنی از نشاسته بر الگو تخمیر و ویژگی های فیزیکو شیمیایی سیلاژ

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 287

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ANIMALB05_041

تاریخ نمایه سازی: 9 خرداد 1401

Abstract:

به منظور بررسی اثرات نشاسته و پکتین در الگوی تخمیر سیلاژ، از سیب زمینی به عنوان منبع غنی نشاسته و تفالهلایم (Citrus aurantifolia) به عنوان منبع غنی پکتین استفاده گردید. این تحقیق در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با ۶ تیمار و ۳ تکرار در هر تیمار انجام شد: ۱) تفاله لایم بدون ماده افزودنی، ۲) تیمار تفاله لایم آمیخته شده با ۵درصد ملاس، ۳) تفاله لایم آمیخته شده با ۵ درصد ملاس و تلقیح شده با افزودنی سایلولاکت آنزیمی (شامل باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاریوم– لاکتو باسیلوس اسیدوفیلوس، آنزیم سلولاز و زایلاناز و دکستروز مونو هیدرات)، ۴) سیب زمینیبدون ماده افزودنی، ۵) سیب زمینی آمیخته شده با ۱۰ درصد کاه گندم، ۶) سیب زمینی آمیخته شده با ۱۰ درصد کاه گندمو تلقیح شده با افزودنی سایلووان (شامل باکتری لاکتو باسیلوس بوخنری، لاکتو باسیلوس پلانتاریوم، انتروکوکوس فاسیوم،لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی و مولتی آنزیم)،. نمونه ها در سیلوهای آزمایشگاهی، به مدت۶۰ روز در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد نگهداری شدند. مطالعه ما اهمیت pH، در ایجاد جمعیت میکروبی سیلو در محیط حاوی پکتین را تایید کرد. بالا بودن pH، در سیلاژ سیب زمینی نشان داد که نشاسته سیب زمینی به تنهایی بسترمناسبی برای تولید اسیدلاکتیک نیست. ولی با استفاده از آنزیم ها و میکروب ها می توان پیوندهای نشاسته را تجزیه کرد.تحت تاثیر پکتین موجود در تفاله لایم، در طی دوره ۶۰ روز سیلو کردن، اتلاف مواد مغذی به صورت شیرابه وجود نداشت.در سیلوهای سیب زمینی استفاده از کاه گندم تا حد زیادی اتلاف ناشی از پساب و اتلاف اکسیداتیو را کاهش داد.

Authors

مهران جلیلی

کارشناسی ارشد گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

حمید محمدزاده

استادیار گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز

علی حسین خانی

دانشیار گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز

اکبر تقی زاده

استاد گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز