نقش حیاتی کشاورزی، علوم دامی و دامپزشکی در امنیت غذایی و پایداری آن

امنیت غذایی به عنوان یک مشکل جهانی، همواره مطرح بوده و توجه جهانی و محافل علمی را به خود جلب نمودهاست. رسیدگی به چالش جهانی امنیت غذایی با تقویت علوم دامی و کشاورزی برای رسیدن به پایداری در تولید، ضروریاست زیرا پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ تقاضا برای غذا از صنعت کشاورزی و دام تقریبا دو برابر شود. این افزایش تقاضاتا حدی به دلیل افزایش پیش بینی شده جمعیت جهان؛ یعنی ۷/۲ میلیارد تا حدود ۱۰ میلیارد نفر در سال ۲۰۵۰ است. گروهی از مشکلات اساسی که انسان با آن مواجه است شامل مازاد غذا برای برخی و سوءتغذیه برای برخی دیگر است. اینعقیده وجود دارد که تضمین امنیت غذایی یک وظیفه یکپارچه کشاورزی و سیاسی است. دامپزشکی همچنین نقش مهمیدر سلامت جهانی و امنیت غذایی دارد و بیش از ۱۰۰ سال است که دامپزشکان مسئول ریشه کنی بیماری های مشترک بینانسان و دام بودهاند. علیرغم تلاش های مشترک و برنامه های مختلف سازمان ملل برای مبارزه با گرسنگی تنها نتایج کوتاهمدت به دست آمده است و امنیت غذایی به خصوص در مفهوم جهانی هنوز اجرایی نشده است. امنیت غذایی و حق دسترسیبه غذا از مهمترین اولویت هایی است که همواره مورد تاکید جامعه بین المللی بوده است و عوامل مختلفی از جمله تغییراتجوی و گرم شدن کره زمین، فرسایش منابع طبیعی، گران شدن مواد غذایی و ... مانع تحقق امنیت غذایی در سراسر جهانشده است. در پژوهش حاضر با مرور مطالعات صورت گرفته، تلاش شد تا نقش و اهمیت علوم دامی، کشاورزی و همچنیندامپزشکی در ایجاد امنیت غذایی جهانی مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

امنیت غذایی , علوم دامی , کشاورزی پایدار , دامپزشکی