تاثیر پیشتیمار بذر بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاهچه های نخود

به منظور بررسی تاثیر پیشتیمار بذر بر گیاهچه­های نخود در شرایط شور، آزمایشی به­صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد، طی سال ۱۳۹۰ انجام شد. در این مطالعه، از محلول­های کلرید سدیم با قابلیت هدایت الکتریکی صفر، ۴، ۸ و ۱۲ دسی­زیمنس بر متر به عنوان سطوح مختلف شوری و از پلی­اتیلن گلیکول– ۶۰۰۰ با پتانسیل اسمزی ۸/۰- مگاپاسکال و کلرید کلسیم با پتانسیل اسمزی ۱- مگاپاسکال به عنوان مواد پیشتیمارکننده استفاده شد. بذرها پس از تاثیر مواد پیشتیمار، در گلدان­های پلاستیکی کشت شدند و پس از ۲۸ روز، نمونه­برداری از گیاهچه­ها انجام گردید. نتایج نشان داد که تنش شوری سبب کاهش معنیدار صفات ارتفاع و وزن خشک بخش هوایی، سطح برگ، شاخص پایداری غشا و محتوای نسبی آب و افزایش معنی­دار میزان پرولین برگ شد. در گیاهچه­های حاصل از بذرهای پیشتیمار شده، سطح برگ، شاخص پایداری غشا، محتوای نسبی آب و میزان پرولین برگ نسبت به شاهد به­صورت معنی­داری افزایش یافتند. همچنین، در مواجهه با تنش شوری، صفات مذکور در بذرهای پیشتیمار شده نسبت به شاهد افزایش معنیداری نشان دادند. به طور کلی، در سطوح مختلف شوری، پیشتیمار بذر با محلول­های اسمزی پلی­اتیلن گلیکول– ۶۰۰۰ (۸/۰- مگاپاسکال) و کلرید کلسیم (۱- مگاپاسکال) باعث کاهش اثرهای منفی شوری بر رشد گیاهچه­های نخود شد. در این آزمایش، اثر بهبود­دهندگی کلرید کلسیم بیشتر از پلی­اتیلن گلیکول بود

Keywords:

Osmotic solution , PEG , CaCl۲ , Membrane stability index , محلول اسمزی , پلی اتیلن گلیکول , کلرید کلسیم , شاخص پایداری غشا