اثر ورمی کمپوست و کلرید سدیم بر رشد اسفناج و برخی ویژگی های شیمیایی خاک

به منظور بررسی اثر ورمیکمپوست و کلرید سدیم بر رشد اسفناج رقم "ویروفلی" و برخی ویژگی های شیمیایی خاک پس از برداشت، این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط گلخانه ای اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح ورمی-کمپوست (صفر، ۲ و ۱۰ درصد وزنی) و چهار سطح شوری (صفر، ۱، ۲ و ۳ گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک به ترتیب معادل شوری ۷/۰، ۵/۴، ۸ و ۵/۱۱ دسی زیمنس بر متر) بود. بیشترین عملکرد نسبی اندام هوایی اسفناج با کاربرد ۱۰% ورمیکمپوست به دست آمد؛ در حالی که کاربرد کلرید سدیم اثر معنیداری بر عملکرد نسبی اندام هوایی اسفناج نداشت. کاربرد ورمیکمپوست، میانگین سطح برگ و کلروفیل اندام هوایی، ماده آلی، قابلیت هدایت الکتریکی (EC)، نیتروژن کل، فسفر قابل دسترس، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سدیم و کلر محلول خاک پس از برداشت را افزایش داد. با کاربرد کلرید سدیم، EC، فسفر قابل دسترس، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سدیم و کلر محلول خاک پس از برداشت افزایش یافت، ولی اثر معنیداری بر سطح برگ، کلروفیل اندام هوایی، ماده آلی و نیتروژن کل خاک پس از برداشت نداشت. استفاده از ورمیکمپوست اثر مثبتی بر رشد اسفناج و فراهمی عناصر غذایی در خاک پس از برداشت اسفناج داشت. با این وجود، افزایش مکرر شوری خاک، به ویژه در صورت کاربرد سطوح زیاد ورمیکمپوست، را باید درنظر داشت. کاربرد کلرید سدیم، حتی تا شوری ۵/۱۱ دسی زیمنس بر متر، سبب کاهش معنیدار عملکرد اسفناج نشد. بنابراین، رقم ویروفلی می تواند به عنوان یک رقم نسبتا مقاوم به شوری معرفی شود. ولی، لازم است آزمایش های بیشتری، به خصوص در شرایط مزرعه، برای تایید نتایج این پژوهش انجام شود

Keywords:

Viroflay cultivar , Nutrients availability , Salinity stress , Salinity resistance , رقم ویروفلی , فراهمی عناصر غذایی , تنش شوری , مقاومت به شوری