بررسی میزان تاثیر مکانیزاسیون کشاورزی و کاربرد نهاده ها در پدیده بیابان زایی دشت ورامین با استفاده از مدل IMDPA

با افزایش تولید، اراضی کشاورزی به عنوان بستر کشت بیش از پیش در معرض خطر تخریب اراضی و بیابان زایی می باشند. یکی از مهم ترین علل گسترش تخریب اراضی و پدیده بیابان زایی فعالیت های نامعقول انسانی نظیر برداشت بی رویه از سفره های آب زیرزمینی، تغییر کاربری اراضی و فعالیت های غیر اصولی و غیر علمی کشاورزی و... است. لذا یکی از معیارهای مهم در پدیده بیابان زایی معیار کشاورزی است که تحت تاثیر شاخص های مختلفی از جمله شاخص مکانیزاسیون کشاورزی و کاربرد نهاده ها می باشد. هدف این تحقیق نشان دادن درجه تاثیر شاخص مکانیزاسیون کشاورزی و کاربرد نهاده ها در بیابان زایی منطقه دشت ورامین به عنوان قطب کشاورزی استان تهران می باشد. بدین منظور طی سال90-89 پس از تهیه نقشه واحدهای کاری، بازدید میدانی و جمع آوری آمار لازم به بررسی نقش این شاخص در بیابان زایی دشت ورامین با استفاده از مدل IMDPA پرداخته شد و نقشه بیابان زایی ناشی از این شاخص بر پایه واحدهای کاری در محیط GIS تهیه گردید. نتایج تحقیقات نشان داد که منطقه از حیث شاخص مورد بررسی با میانگین ارزش عددی 66/2 در کلاس شدید بیابان زایی قرار دارد، همچنین حدود 29% از مساحت منطقه مورد مطالعه تحت تاثیر این شاخص در کلاس شدید بیابان زایی و در حدود 71% در کلاس متوسط قرار دارد که بیشترین شدت بیابان زایی ناشی از کاربرد نامتناسب ماشین آلات کشاورزی و کاربرد نهاده ها مربوط به واحدکاری اراضی باغی واقع در جنوب و جنوب غربی منطقه مورد مطالعه می باشد.

Keywords:

بیابان زایی , شاخص مکانیزاسیون کشاورزی , کاربرد نهاده ها , مدل IMDPA