حمید محمدزاده - دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده کشاورزی، گروه علوم دامی
محمد خوروش
غلامرضا قربانی

هدف از این تحقیق بررسی اثرات استفاده توام لاکتوباسیلوس های با تخمیر همگن و ناهمگن در دوزهای مختلف در جهت بهبود تخمیر و پایداری هوازی سیلاژ ذرت در مراحل مختلف بلوغ خصوصا در ذرت سرمازده است. علوفه ذرت سیلویی در ماده خشک 3/25 درصد، 4/29 درصد و 8/29 درصد (سرمازده) برداشت و خرد شد. تیمارها عبارت بودند از سیلاژ ذرت شاهد، سیلاژ ذرت تلقیح شده با لاکتیسیل در سطح cfu/gr105× 5/1 (LB1) و سیلاژ ذرت تلقیح شده با لاکتیسیل در سطح cfu/gr105× 3 (LB2). سیلاژها در سیلوهای آزمایشگاهی پر شدند و پس از 120 روز از تخمیر باز و آنالیز شدند. با افزایش بلوغ علوفه ذرت سیلویی، میزان قند محلول و پروتئین کاهش و pH آن افزایش یافت (05/0>P).در سیلاژ ذرت با ماده خشک کم، غلظت لاکتات و استات با اضافه کردن سطح افزودنی افزایش یافت (01/0>P). اگر چه در سیلاژ ذرت با ماده خشک بالا و سیلاژ ذرت سرمازده نیز غلظت استات در LB2 بالاتر از LB1 بود، اما با ضافه کردن سطح افزودنی غلظت لاکتات کاهش نشان داد (01/0>P). غلظت استات در سیلاژهای با ماده خشک بالا بیشتر بود (01/0>P). پایداری هوازی تفاوتی بین تیمارها نداشت. اما سیلاژهای با ماده خشک بالا پایداری هوازی کمتری نسبت به سیلاژ ذرت با رطوبت بالا داشتند (01/0>P). استفاده همزمان از باکتری های با تخمیر همگن و ناهمگن توانست هم تخمیر را بهبود بخشد و هم از کاهش پایداری هوازی سیلاژ ممانعت کند.

لاکتوباسیلوس بوکنری، لاکتوباسیلوس پلانتاروم، علوفه ذرت سرمازده، پایداری هوازی، علوفه ذرت با ماده خشک کم