دانیال فرهادی - دانشجویان سابق کارشناسی ارشد
احمدرضا ولی پوری
شعبان رحیمی - استاد
محمدامیر کریمی ترشیزی - استادیارگروه پرورش و تولید طیور دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

به منظور مقایسه اثر افزودنی های سلنیومی و ویتامین E بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تربیت مدرس به روش فاکتوریل6×2 با دو عامل دمای پرورش در دو سطح و افزودنی جیره در شش سطح، با 4 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی با 960 جوجه گوشتی به مدت 56 روز به اجرا درآمد. پرندگان موجود در شرایط تنش گرمایی در طول دوره، روزانه به مدت 8 ساعت در دمای C°37 به سر بردند. گروه های حاوی افزودنی جیره شامل: 1) جیره بدون هیچ گونه افزودنی (Ctl)، 2) Ctl + ppm 3/0 سلنیوم آلی Sel-Plex® (SY)، 3) جیره Ctl + ppm 3/0 سلنیوم آلی + kg/ mg 50 ویتامین E به شکل آلفاتوکوفرول (SY+E)، 4) جیره Ctl + ppm 3/0 سلنیوم معدنی سلنیت سدیم (SS)، 5) جیره Ctl + ppm 3/0 سلنیت سدیم + /kg mg 50 ویتامین E (SS+E) و 6) جیره Ctl + kg/ mg 50 ویتامین E(E). جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی افزایش وزن و مصرف خوراک کمتری نسبت به پرندگان پرورش یافته در دمای طبیعی نشان دادند (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تنش گرمایی قرار نگرفت. تفاوت معنی داری از لحاظ افزایش وزن بین گروه های افزودنی غذایی وجود داشت (05/0>P). مصرف خوراک تحت تأثیر معنی دار افزودنی غذایی قرار نگرفت. ضریب تبدیل غذائی بهبود معنی داری را در گروه های SY و SS نشان داد (05/0>P). جوجه های در شرایط دمای طبیعی و تغذیه شده با افزودنی های SY و SS بطور معنی داری شاخص تولید بالاتری نسبت به سایر تیمارها نشان دادند (05/0>P). اثر متقابل دمای پرورش × افزودنی جیره برای افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و شاخص کارایی تولید معنی دار شد (05/0>P).

تنش گرمایی، جوجه گوشتی، سلنیوم، عملکرد، ویتامین E