بررسی اثر افزودنی‌های میکروبی سیلو بر کیفیت تخمیر سیلوی ذرت

در این آزمایش تاثیر استفاده دو نوع افزودنی میکروبی بر کیفیت ذرت سیلو شده بررسی شد. از چهار تیمار شامل:1-سیلوی ذرت فرآوری نشده،2- فرآوری شده با ایکوسایل، 3- فرآوری شده با لاکتیسیل‌مایز و 4-فرآوری شده با مخلوط ایکوسایل و لاکتیسیل مایز بود. نمونه ها در سیلوهای آزمایشگاهی کوچک به مدت 40 روز نگهداری شد و در زمان‌های 40،30،20،10 سیلوهای باز شدند. سیلوهای تیمار شده با لاکیتسیل مایز کمترین pH را به خود اختصاص داد (5P< %).غلظت نیتروژن آمونیاکی هیچ تفاوتی در بین تیمار ها نداشت. سیلوهای تیمار شده با لاکتیسیل مایز بیشترین نقطه فلیگ را به خود اختصاص دادند. سیلوی حاوی لاکتیسیل مایز کمترین مقدار اسیداستیک (5P< %)، اسید‌بوتیریک و اسید پروپیونیک را دارا می باشد که با توجه به pH پایین آن نشانگر کاهش فعالیت باکتری‌های اسید لاکتیکی می باشد. تیمار حاوی ایکوسایل کمترین میزان ماده خشک را در سیلوی ذرت دارا می‌باشد (0.05 p<). تیمار 3 بیشترین میزان ماده آلی را در سیلوی ذرت به خود اختصاص داد که با تیمار شاهد تفاوت معنی دار داشت (0.05 p<). کمترین میزان دیواره سلولی در سیلوی ذرت مربوط به سیلوی حاوی لاکتیسیل مایز بوده که با تیمار های 1 و 2 تفاوت معنی‌دار داشت (0.05 p<). به طور کلی به نظر می‌رسد سیلوهایی که با لاکتیسیل مایز تیمار شده بودند شاخص های شیمیایی بهتر و در نتیجه کیفیت بهتری در مقایسه با دیگر سیلوها داشتند

Keywords:

ذرت سیلو شده , افزودنی‌های میکروبی , شاخص های تخمیری