مقایسه تاثیرکوتاه مدت تمرینات مقاومتی و پلایومتریک بر توان بی هوازی کودکان

روش های تمرینی مختلف می تواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد جسمانی ورزشکاران داشته باشد. برای کودکان استفاده ازتمرینات مقاومتی برای رسیدن به اوج اجرا یک مسئله مهم است. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر دو روش تمرین مقاومتی و پلایومتریک برتوان بی هوازی درکودکان بود .مواد و روش: این تحقیق به صورت نیمه تجربی بوده و جامعه آماری آن شامل همه پسران دانش آموز دوره ابتدایی بود. نمونه آماری این تحقیق۳۰،نفر دانش آموز پایه پنجم ابتدایی شهرستان اسلامشهر با میانگین سن، قد و وزن، ۱۰/۶۷ ۰/۴۵سال، ۱/۴۵ ۰/۰۵ سانتیمتر و ۳۸/۳۱ ۷/۱۸ کیلوگرم بودند. این افراد به طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی(۱۰ نفر)، تمرین پلایومتریک (۱۰نفر) وکنترل(۱۰ نفر) تقسیم شدند. تمرینات به تعداد ۳ جلسه در هفته و برای مدت ۳ هفته انجام شد. توان بی هوازی بالاتنه و پایین تنه آزمودنی ها قبل از شروع تمرینات و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به وسیله آزمون های پرتاب توپ طبی و پرش سارجنت اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راه ه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری((p ۰/۰۵انجام شد.یافته ها : پس از ۸ جلسه تمرین، قدرت انفجاری پاها در گروه پلایومتریک افزایش داشته و تفاوت معنی داری در توان بی هوازی پایین تنه بین گروه پلایومتریک با گروه های تمرین مقاومتی و کنترل مشاهده گردید(.(p ۰/۰۵ اما در توان بی هوازی بالاتنه تفاوت معنی داری بین سه گروه مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد تمرینات پلایومتریک در دوره تمرینی کوتاه مدت نیز توانست موجب افزایش توان بی هوازی در کودکان شود.

Keywords:

تمرین مقاومتی , تمرین پلایومتریک , توان بی هوازی , کودکان