طاهره رییسی - مدیر دبستان پسرانه غیرانتفاعی آل یاسین آمل

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش برنامه ریزی آموزشی در پیشرفت تحصیلی و ارتقا یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی با استفاده از روش کیفی و مطالعات کتابخانه ای تدوین و ارائه گردیده است.در تمامی جوامع مترقی، انسان محور اصلی توسعه و لزوم برنامه ریزی برای موفقیت های این محور توسعه، از اساسی ترین برنامه های این جوامع است.به همین دلیل برنامه ریزی برای ارتقای آموزش آحاد جامعه بخصوص در دوران ابتدایی یک راهبرد اساسی در دکترین مدیریتی کلان می باشد. آموزش و بایسته های بعدی آن همچون لزوم برنامه ریزی، در دوران دبستان در ذهن دانش آموزان نقش می بندد و این دوران را باید دوران طلایی برای شکل گیری شخصیت دانش آموزان در نظر گرفت. هر نظام آموزشی و حتی اجرایی برای جلوگیری از بی نظمی و بدنبال آن عدم موفقیت و نیل به اهداف نیاز به یک برنامه ریزی دقیق و مبتنی بر نیازهای آن نظام دارد.برنامه ریزی آموزشی که عمری تقریبا یکصد ساله در ادبیات آموزشی دارد، یکی از فاکتورهای اساسی برای مجریان برنامه های آموزشی و متربیان در سیستم های آموزشی است که اجرا و رعایت دقیق آن می تواند زمینه ساز رشدی فزاینده در فرآیندهای یاددهی و یادگیری باشد.همانظور که در این پژوهش مشاهده خواهد شد، لزوم آموزش و یاددهی پیش نیازهای برنامه ریزی آموزشی به دانش آموزان از دوران ابتدایی و همچنین اجرای آن توسط مجریان برنامه های آموزشی در مدارس می تواند زمینه ساز ظهور موفقیت های بعدی و رشد آموزشی در دانش آموزان باشد.

برنامه ریزی آموزشی؛ دانش آموزان؛ ابتدایی؛ رشد