علیرضا رنجبر - کارشناسی ارشد روانشناسی، موسسه آموزش عالی حکیم نظامی قوچان، قوچان
حسین مهدیان - استادیار گروه روانشناسی تربیتی، موسسه آموزش عالی حکیم نظامی قوچان، قوچان
محمدرضا لنگری - دانشجوی دکتری مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد، بجنورد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین همدلی عاطفی و عملکرد خانواده با سازگاری زناشویی در مردان متاهل شهر مشهد انجام شد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه پژوهش شامل تمامی کلیه مردان متاهل شاغل در آموزش و پرورش منطقه تبادکان شهر مشهد است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه عملکرد خانواده اپشتاین و همکاران (۱۹۸۳) و مقیاس همدلی عاطفی مهرابیان و اپستین (۱۹۷۲) و پرسشنامه سازگاری زناشویی گراهام بی اسپانیر (DAS) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد، طی دوم گام، متغیرهای عملکرد خانواده و همدلی عاطفی به میزان ۵۲,۱ درصد قادر به پیشبینی سازگاری زناشویی است. همچنین ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین همدلی عاطفی با سازگاری زناشویی رابطه مثبت و معناداری و بین عملکرد خانواده با سازگاری زناشویی رابطه منفی و معناداری در سطح ۰/۰۵ وجود دارد.

همدلی عاطفی؛ عملکرد خانواده؛ سازگاری زناشویی.