حسین برادران - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه زنجان

بازی برای کودکان یک ضرورت اجتماعی، زیستی و روانی است و ریشه در ساختار شناختی، زیست شناختی و اجتماعی بشر دارد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی- تحلیلی می باشد. این پژوهش یک مطالعه مروری می باشد که به بررسی رابطه بازی با رشد اجتماعی کودکان می پردازد. نتایج نشان داد که بازی در جنبه های رشد اجتماعی کودکان تاثیر سازنده ای دارد، به طوری که تمام جنبه های رشد کودک از جمله رشد ذهنی، روحی، جسمی و بهره هوشی کودک را تحت تاثیر خود قرار می دهد. در بازی با همسالان است که تصور کودک از خود و دیگران شکل می گیرد و رفتار خود را با دیگران سازگار می کند و از طریق بازی کردن نقش های مختلف بزرگ سالان، مقررات اجتماعی و معیارهایی که رفتار بازیگر را تنظیم می کند، می آموزد. بازی، عواطف و احساسات کودک را بیدار می کند، در تقویت جسم و روح او تاثیر زیادی داشته و او را به سوی زندگی اجتماعی و قبول مسئولیت ها راهنمایی می کند.

بازی، رشد اجتماعی، کودکان، مهارت های اجتماعی