حسین باجولوند - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان علامه طباطبایی لرستان، مرکز آموزش عالی شهید میرشاکی الیگودرز، بروجرد، ایران.
امیرحسین قیطانی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان علامه طباطبایی لرستان، مرکز آموزش عالی شهید میرشاکی الیگودرز، بروجرد، ایران.
محمدجعفر اکبری - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان علامه طباطبایی لرستان، مرکز آموزش عالی شهید میرشاکی الیگودرز، بروجرد، ایران

افزایش سن ازدواج، یک واقعیت انکارناپذیر در جامعه امروزی است که فرد، خانواده و جامعه را تحت تاثیر پیامدهای خود قرار داده است. از یک طرف، مسائل اقتصادی، اجتماعی و ویژگیهای شخصیتی افراد، عواملی هستند که سبب تاخیر در ازدواج شده اند و این تاخیر، پیامدهایی سوئی را برای اقتصاد و امنیت کشور به همراه دارد. به علاوه، موجبات آسیب های روحی-روانی از جمله افسردگی، کاهش امید به زندگی، تنهایی و انزوا را در سنین بالاتر فراهم می کند. از طرف دیگر، تعیین یک سن خاص برای ازدواج، نمی تواند راهکار مناسبی برای برون رفت از این شرایط باشد. بلکه افراد باید ملاک هایی را که برای ازدواج پایدار، نیاز است شناسایی کرده و با کسب خودشناسی، به این نتیجه دست یابند که آماگی شروع زندگی مشترک را دارند. باتوجه به این پیامدهای آسیب زا، در این مقاله سعی شده است تا راهکارهایی برای کاهش این سن بیان شود.

ازدواج؛ نیاز؛ تاخیر در ازدواج؛ پیامد؛ فرزندآوری.