علیرضا علاقی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی،دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی شمس گنبد،گنبدکاووس ایران
بهروز اسفندیاری - استادیار،گروه علوم ورزشی ،دانشکده علوم انسانی ،موسسه آموزش عالی شمس گنبد،گنبدکاووس ایران
زهرا خداقلی - کارشناس ارشد تربیت بدنی، اداره آموزش و پرورش شهرستان گنبد،گنبدکاووس ایران

هدف از این تحقیق تاثیر ۶ هفته پیاده روی با شدت متوسط بر اشتها و خلق و خوی دانش آموزان دختر بود. تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان با میانگین سنی ۱۷/۲۰±۱/۱۴ سال، وزن ۵۴/۹۱±۹/۷۷ کیلوگرم و قد ۱۶۰/۷۱±۶/۰۲ سانتی متر از میان دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بهشهر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و با روش تصادفی به دو گروه تجربی (n=۱۵) و کنترل (n=۱۵) تقسیم شدند. گروه تجربی پس از آزمون های اولیه، پروتکل تمرینی پیاده روی را به مدت ۶ هفته، هفته ای ۳ جلسه و هر جلسه ۳۰ دقیقه با شدت متوسط ۵۰-۷۵) درصد، ضربان قلب بیشینه)، برنامه پیاده روی در هفته های اول و دوم در مسافت ۲۸۰۰ متر واز هفته سوم تا آخر در مسافت ۳۲۰۰ متر را در پیست دو و میدانی اجرا کردند. آزمودنی ها در هر جلسه تمرین ابتدا ۱۰ دقیقه شروع به گرم کردن کردند و در پایان برنامه سرد کردن را به مدت ۱۰ دقیقه اجرا کردند. طی جلسه ای جداگانه پس آزمون انجام دادند.گروه کنترل بدون پروتکل به اجرای آزمون اولیه وپس آزمون پرداختند. به منظور بررسی طبیعی بودن داده ها ازآزمون کولموگروف-اسمیرنف استفاده شد.برای تعیین همسانی داده ها از رویکرد آماری کوواریانس ، t مستقل و t وابسته (p ۰. ۰۵) برای تحلیل فرضیه و بررسی معنادار بودن متغیر ها در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون اشتها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بین میانگین پیش آزمون وپس آزمون خلق و خو گروه تجربی اختلاف معنی داری مشاهده شد. درنتیجه ۶ هفته پیاده روی با شدت متوسط خلق و خوی دانش آموزان تاثیرمعنی دارداشته و بر اشتها تاثیر معنی داری ندارد.

پیاده روی، اشتها، خلق و خوی