فرید پاکزاد - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
جواد وکیلی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سعید نیکوخصلت - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

زمینه و هدف: به تازگی استفاده از تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (BFR) به عنوان جایگزینی برای تمرینات مقاومتی سنگین برای افراد میانسال و سالمند توصیه شده است. لذا، هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی با و بدون BFR بر سطوح عوامل هورمونی آنابولیک و کاتابولیک در مردان میانسال کم تحرک بود. روش شناسی: در مطالعه نیمه تجربی حاضر ۲۰ مرد میانسال (۵۳/۲±۶۵/۴۷ سال) داوطلب انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی با (BFR) و بدون محدودیت جریان خون (NBFR) قرار گرفتند. ۴ هفته تمرین مقاومتی گروه BFR شامل حرکت جلو پا و پرس پا با شدت ۲۰ درصد ۱-RM، یک ست ۳۰ تکراری و ۲ ست ۱۵ تکراری و گروه NBFR شامل همان حرکات با شدت ۸۰ درصد ۱-RM در سه ست ۱۰ تکراری بود، اجرا شد. نمونه های خونی قبل، بلافاصله بعد (برای هورمون های تستوسترون و کورتیزول و لاکتات) و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی (برای هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی–۱) اخذ شد. داده ها با آزمون های آماری تحلیل واریانس و تی مستقل در سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ آنالیز شدند. یافته­ها: افزایش غلظت استراحتی هورمون رشد (۰۰۱/۰=P)، IGF-I (۰۰۱/۰=P) و پاسخ تستوسترون (۰۰۱/۰=P) سرمی پس از پروتکل تحقیق معنی داری بود. همچنین، تنها افزایش GH استراحتی در گروه BFR به طور معنی داری بیشتر از گروه NBFR بود (۰۴/۰p <). با این حال، تمرین مقاومتی با (۱۱/۰=P) و بدون BFR (۵۳/۰=P) باعث تغییر معنی داری در غلظت کورتیزول نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد احتمالا تمرینات مقاومتی با BFR طی دوره میانسالی روش مناسبی برای به تعویق انداختن آثار نامطلوب ناشی افزایش سن بر عوامل هورمونی آنابولیک است.

تمرین مقاومتی, محدودیت جریان خون, میانسالی, هورمون های آنابولیک, هورمون های کاتابولیک