تاثیر خستگی ویژه فوتبال در دماهای محیطی مختلف بر تعادل و عملکرد بازیکنان فوتبال زن دارای ناپایداری عملکردی مچ پا

زمینه و هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی مقایسه تاثیر خستگی ویژه فوتبال در محیط گرم، سرد و معتدل بر تعادل و عملکرد بازیکنان فوتبال زن دارای ناپایداری عملکردی مچ پا بود. روش­شناسی: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود که در آن ۲۰ نفر از بازیکنان فوتبال بانوان نوجوان و جوان باشگاه­هایشهرهمدانکهدارایبی­ثباتیعملکردیمچپایراستبودند،انتخابشدند. بی ثباتیعملکردیمچپابااستفاده از پرسشنامه ۹ سوالی کامبرلند اندازه گیری شد. جهت اعمال خستگی شبیه فوتبال، پروتکل بانگسبو در سه فصل زمستان (سرد: دمای ۱۰ درجه و رطوبت نسبی ۵۰ درصد)، پاییز (معتدل: دمای محیط ۲۰ درجه و رطوبت نسبی۵۰ درصد)، و تابستان (گرم: دمای محیط ۴۵ درجه و رطوبت نسبی ۵۰ درصد) اجرا شد. قبل و بلافاصله پس از اتمام پروتکل، تست های تعادل ایستا (آزمون نمره دهی خطا) و پویا (آزمون تعادل Y)و تست های عملکردی (آزمون پرش لی­لی ۳ تایی، آزمون پرش لی­لی ۶ متری در زمان، آزمون پرش لی­لی متقاطع) از همه آزمودنی ها گرفته و داده ها ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته و تحلیل واریانسیک­طرفه و در صورت معنی دار بودن از آزمون تعقیبی توکی در سطح ۰۵/۰=α استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد اثر خستگی ویژه فوتبال در دماهای محیطی سرد، گرم و معتدل بر تعادل و عملکرد بازیکنان فوتبال دارای ناپایداری عملکردی مچ پا، تفاوت معنی داری داشت (۰۵/۰>P). نتیجه­گیری : خستگی ویژه فوتبال در شرایط دمایی سرد و گرم نسبت به شرایط دمایی معتدل باعث افت بیشتر تعادل و عملکرد شد.

Keywords:

بی ثباتی عملکردی مچ پا , تعادل ایستا , تعادل پویا , خستگی و دمای محیطی