بررسی اثربخشی روش های تدریس تعاملی در درس علوم برسازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر پایه سوم دبستان استان بوشهر شهرستان جم

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش های تدریس تعاملی در درس علوم بر سازگاری اجتماعی دانش آموزانپسر پایه سوم دبستان (استان بوشهر، شهرستان جم) انجام گرفته است. مشکل اساسی آموزش علوم در ایران با روشهایسنتی، عدم تعامل دانش آموزان با یکدیگر و مشارکت آنها در روند تدریس است که این امر باعث کاهش سازگاریاجتماعی دانش آموزان شده است. بر همین اساس محقق در این تحقیق سعی نموده است، از روش تعاملی آموزش باپشتوانه نظری رویکرد همیاری، ایفای نقش و بحث گروهی برای آموزش تعاملی علوم استفاده نماید. جامعه آماری پژوهشدانش آموزان سال سوم مدارس ابتدایی شهرستان جم هستند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. برایجمع آوری اطالعات از یک نوع ابزار شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (۱۹۹۳) بهره گرفته شد و برایتجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون کوواریانس مورد استفاده قرار گرفت و نتایج تحقیقنشان میدهد که بین نمره سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی که علوم را به روش تعاملی یاد گرفته اند بادانش آموزانی که علوم را به روش غیرتعاملی یاد گرفته اند تفاوت معناداری وجود دارد. تفاوت در میان دو گروه آزمون و گواهنشان میدهد، بهره گیری از روش های آموزش تعاملی علوم در سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی موثر است وراهکارهای برای اجرای آموزش تعاملی ارائه خواهد شد.

Keywords:

سازگاری اجتماعی , روش تعاملی , روش همیاری , روش ایفای نقش , روش بحث گروهی