بهناز پاکروان - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی

کمال گرایی به استعدادی در شخصیت اطلاق میشود که با معیارهای بسیار بالا برای عمل مشخص می گردد و با تمایل به خودارزیابی های انتقادی رفتار همراه است. کمال گرایی در بهترین تعریف آن، یک نوع ویژگی چند بعدی است، به طوری که روانشناسان توافق دارند که بسیاری از جنبه های مثبت و منفی در آن وجود دارد. مسئله اینجاست که کمال گرایی افراطی والدین و فشارهایی که برای بهتر شدن به فرزند تحمیل می شود، نه تنها خود والدین را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه به زندگی کودک نیز آسیب می رساند. وقتی کمال گرایی از حد بگذرد و به سوی کمال گرایی ناسازگار کشیده شود، جلوی موفقیت فردی و حرفه ای را می گیرد. والدین کمال گرا همیشه از حال و آینده فرزند شان هراس دارند. کودکانی که والدین وسواسی و کمال گرا دارند دائما نگران عملکرد خود و انتظارات والدینشان هستند، بنابراین سطح هورمون کورتیزول یا هورمون اضطراب در بدن آنها نسبت به همسالانشان بیشتر است. افزایش این هورمون توجه، تمرکز و یادگیری را کاهش می دهد. واژه باهوش، همراه با معانی و مفاهیم گوناگونی است. استرس از مهمترین دلایلی است که سلامتی را به خطر میاندازد. مطالعات نشان میدهد که مقدار معینی از استرس به منظور حفظ عملکرد بهینه، موردنیاز است. اما استرس زیاد می تواند هم به سلامت جسمی و روانی فرد آسیب وارد سازد و هم در عملکرد وی اختلال ایجاد کند. اتفاق نظر کاملی درتعریف کودک تیزهوش وجود ندارد و این بیشتر به خاطر تنوع استعدادها و جنبه ها ی مختلف هوش انسان میباشد. اولین شرطی که برای تیزهوش در نظر گرفته شده است، هوشبهر بیش از۱۳۰ است. درکنار چنین هوشبهری آفرینندگی و توانایی فرد در استدلال و همچنین ابتکار او در انجام کارها را باید مدنظر داشت. پیشرسی استعداد و تمایل به رقابت با کودکان بزرگتر از خود، نیز از جمله شاخص هایی است که در کودکان تیزهوش باید دیده شود.

کمال گرایی، کودکان تیز هوش، کمالگرایی والدین، اضطراب، استرس