محمد زارعی - کارشناسی، مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
میرمجید مولائی - کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
جواد اکبری - دانشیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
محمدرضا موحدی - استاد، مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف، تهران

فرآیند سنگ زنی به دلیل حصول صافی سطح بالا از مهم ترین روش های ماشین کاری سنتی محسوب می شود؛ اما انرژی مخصوص تراش زیاد و نیروهای بزرگ مورد نیاز برای براده برداری باعث بالا رفتن هزینه های سنگ زنی می شود. تا کنون تحقیقات فراوانی در مورد فرآیند سنگ زنی برای کاهش نیروهای سنگ زنی انجام شده است. سه روش نوین برای این کار عبارتند از: استفاده از نانوسیال، ارتعاشات فراصوت در حین فرآیند سنگ زنی و روان کاری کمینه. در این مقاله نتایج تجربی تغییرات نیروی عمودی، نیروی مماسی و نسبت نیروی مماسی به نیروی عمودی فرآیند سنگ زنی فولاد ای آی اس آی۵۲۱۰۰ سخت کاری شده ناشی از استفاده ی همزمان از هر سه روش بررسی شده است. ابتدا تاثیر افزودن نانوذرات اکسید آلومینیوم با ابعاد و درصد حجمی های مختلف به سیال سنگ زنی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس مقایسه ای بین نتایج حاصل از سه نانو ذره ی اکسید آلومینیوم، نانولوله ی کربنی و گرافیت انجام شده است. نتایج نشان می دهند که افزایش درصد حجمی و ابعاد نانوذرات اکسید آلومینیوم افزوده شده به سیال پایه ی روان کاری کمینه باعث کاهش بیشتر نیروها می شود. همچنین افزودن نانولوله ی کربنی به سیال سنگ زنی تاثیر محسوسی بر نیروها ندارد، درحالی که، نانوذرات گرافیت بهتر از نانو ذرات اکسید آلومینیوم عمل می کنند. همچنین حضور ارتعاشات فراصوت باعث کاهش بیشتر نیروهای سنگ زنی و افزایش نسبت نیروها می شود

سنگ زنی، ارتعاشات فراصوت، نانوسیال، روان کاری کمینه