تاثیر خشکسالی بر کیفیت آب دشت رامهرمز

شهرستان رامهرمز درشرق استان خوزستان واقع شده است. آب و هوای رامهرمز گرم بوده و دارای اقلیم خشک و خشک متوسط است. آبخوان رامهرمز یک آبخوان آزاد و از یک مخروط افکنه وسیع در بخش جنوب غربی تشکیل شده است. واحدهای سنگی رخنمون یافته در محدوده رامهرمز بیشتر از جنس ژیپس، مارن، آهک ماسه ای رسدار و شیل می باشد. با استفاده از داده های برداشت شده تعداد ۱۶ چاه در محدوده دشت رامهرمز طی سال های ۱۳۷۶ تا ۱۳۹۶ شامل آنیون ها و کاتیون ها و همچنین هدایت الکتریکی EC، مجموع جامدات محلول TDS وPH اقدام به بررسی کیفیت آب منطقه در سال های مورد نظر شده است. براساس نتایج رسم شده در نمودار شولر از لحاظ مولفه های شیمیایی موجود در این نمودار آبهای حوضه از نظر کیفیت عمدتا در محدوده متوسط تا نامناسب قرار می گیرند. مقدار TDS بین ۱۲۰۰ تا ۳۵۰۰ در نوسان است و آب های منطقه از لحاظ سختی جزء آب های سبک تا نسبتا سخت قرار می گیرند. آب های منطقه در طبقه C۴S۱ شور - نامناسب برای کشاورزی و طبقه C۳S۱ شور - قابل استفاده برای کشاورزی قرار دارند. روندکاهشی بلند مدت بارندگی سال های اخیر و روند افزایش بلند مدت TDS,EC در اکثر چاه های منطقه نشان می دهد که کاهش کیفیت آبها یا افزایش پارامترهای TDS,EC تحت تاثیر کاهش بارندگی صورت گرفته است بطوریکه نمودار گیبس نیز این موضوع را تایید می کند چراکه عمده ترکیب شیمیایی آبهای زیرزمینی تحت تاثیر تبخیر می باشد و تعداد اندکی از چاه ها تحت تاثیر ترکیب شیمیایی سازندهای زمین شناسی مثل گچساران هستند

Keywords:

رامهرمز , EC , TDS , شولر , پایپر