استفاده از پدیده رشد جبرانی در دامپروری در بحران خشکسالی

خشکسالی جزء بلایای طبیعی نامحسوس است و حاصل کمبودبارش درطی یک دوره ممتدزمانی معمولا یک فصل یا بیشتر می باشد.این کمبود منجر به نقصان آب برای برخی فعالیت ها، گروھا و یا یک بخش زیست محیطی می شود ، عدم کفایت رطویت برای رشد گیاه راخشکسالی کشاورزی می گویند. زمانی که خشکسالی آغاز می شود ، بخش کشاورزی بدلیل وابستگی بیش از حد به ذخیره رطوبتی خاک ، معمولا نخستین بخشی است که تحت تاثیر قرار می گیرد.طی دورهای ممتد خشکی ،چنانچه کمبود بارش ادامه یابد، رطوبت خاک به سرعت تخلیه می شود تاثیرخشکسالی بردامداری سنتی که ازمراتع بویژه مراتع بهاره و تابستانی تغذیه می کند بیشتر است تا بر دامداری صنعتی. بر اثر خشکسالی و کمبود و تا نبود آب و علوفه کافی مسائل متعددی پیش می آید که منجر به لاغر شدن دام ها و نامرغوب شدن پشم و پوست و گوشت و غیره می شود. توان شیردهی و سرانجام غیراقتصادی شدن نگهداری دام براثر عوامل نامساعد که دامدار مجبور به دل کندن از دام یعنی منبع درآمد ومایه حیات زندگی خود می شود علاوه برآثار خشکسالی بر مراتع این آثار زیان بار بربیماری های دام وطیور و اثرات اقتصادی و اجتماعی زیر بخش کشاورزی نیز خود را جلوه گر می سازد اگر دامی در مرحله ای از رشد بر اثر خشکسالی دچار فقر غذایی شود از سرعت رشد آن کاسته می شود و چنانچه بعد از سپری شدن این مرحله مجددا با جیره کافی تیهیه گردد سرعت رشد آن بیش از دامی خواهد بود که به طور یکنواخت از جیره متعادلی برخوردار بوده است.

Keywords:

خشکسالی , رشد جبرانی , محدودیت غذایی , تغذیه مجدد