بررسی مشارکت بهره برداران در مدیریت بهینه مصرف آب در زمان خشکسالی (شبکه های آبیاری و زهکشی دشت قزوین)

سازماندهی بهره برداران و تولیدکنندگان دارای حقابه در تشکل آببران، یکی از استراتژی های اساسی در موضوع بهره برداری از آب می باشد. در این تحقیق بحث انتقال مدیریت بهره برداری آب و نگهداری از تاسیسات آبی در دشت قزوین که دارای شبکه های آبیاری مدرن می باشد. مورد تهزیه و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیق نقاط مثبت و منفی این انتقال مدیریت همچنین مشکلات و نارسائی های موجود در واگذاری، راه کارها و پیشنهادات به صورت فنی و کارشناسی از طریق بازدید صحرایی و نظرسنجی از نمایندگان کشاورزان و کارشناسان کانون آب بران، شناسائی و ارائه شده است. با توسعه مدیریت مشارکتی آبیاری در این شبکه نتایجی همچون ساده سازی امور اداری و اجرائی، کاهش تصدی گری دولت، صرفه جویی در وقت، اعمال مدیریت محلی، کاهش تلفات انتقال و توزیع آب و ایجاد اشتغال حاصل شد. مشکلاتی همچون تخریب و فرسودگی شبکه، عدم ارائه الگوی کشت صحیح، عدم تقسیم عادلانه آب توسط میراب ها، عدم شفافیت در نحوه وصول آب بهاء، عدم ارتباث صحیح بین کشاورزان و کانون، عدم شفافیت و تعامل بین زارعین و سدازمان های دولتی، مشخص نبودن کاهش و یا افزایش راندمان آبیاری و تولید عدم تعیین مشوق های لازم در کاهش هزینه های بهره برداران، عدم انجام امور ترویجی و آموزشی قرار گرفته است

Keywords:

مدیریت آبیاری , تشکل آببران , شبکه های آبیاری قزوین , نظام های بهره برداری , انتقال مدیریت