اثر آبیاری تکمیلی و محلول پاشی متانول و نانو کود بر برخی خصوصیات بیوشیمیایی دانه گندم در شرایط دیم خرم آباد

به منظور بررسی واکنش بیوشیمیائی دانه گندم در شرایط دیم به آبیاری تکمیلی و محلول پاشی متانول و کود نانو، آزمایشی بصورت اسپلیت –پلات فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ در منطقه معتدل سرد کمالوند خرم آباد اجرا شد. عامل آبیاری تکمیلی شامل بدون آبیاری تکمیلی و آبیاری تکمیلی در مرحله پر شدن دانه در کرت اصلی و عامل محلول پاشی متانول شامل شاهد محلول پاشی با آب مقطر ، محلول پاشی ۱۰ ، ۲۰ و ۳۰ درصد حجمی و محلول پاشی نانو شامل شاهد محلول پاشی با آب مقطر و محلول پاشی نانو به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. در این تحقیق نیتروژن، فسفر، روی، لیپیدها و خاکستر اندازه گیری گردید و نسبت فسفر به روی محاسبه شد. نتایج نشان داد که کاربرد آبیاری تکمیلی نسبت به شاهد سبب شد که میزان نیتروژن از ۲/۰ به ۲/۳۶ درصد، میزان فسفر از ۰/۴ از ۰/۵۳ درصد، میزان روی از ۲۱/۲۱ به ۴۲/۵۸ میلی گرم بر گرم ، نسبت فسفر به روی از میلی گرم بر گرم، نسبت فسفر به روی از ۱۰۲/۴ به ۱۱۹/۷ ، لیپیدها از ۲/۰۵ به ۲/۱۷ گرم در صدگرم، و خاکستر از ۶۲/۹ به ۶۳/۵ درصد در دانه گندم به طور معنی داری افزایش یابد. محلول پاشی متانول تنها موجب افزایش معنی دار میزان نیتروژن، فسفر و خاکستر دانه شد. محلول پاشی نانو نیز میزان نیتروژن، فسفر، روی و خاکستر دانه بطور معنی داری افزایش داد. در مجموع، آبیاری تکمیلی و محلول پاشی متانول و نانو کود برای افزایش کیفیت دانه گندم در شرایط دیم توصیه می شود.

Keywords:

نیتروژن , فسفر , روی , لیپیدها , خاکستر