۱- محمد مهدی رحیمی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری

گسست در ساختار فضایی اجتماعی شهرها در روند برنامه های توسعه ای حاضر، رشد فزایند شهرنشینی و تغییر در ماهیت و پیچیدگی مسا ئل شهری ، موج ناکارآمدی برنامه ریزی و مدیریت شهری در مقیاس کلان شده است. این امر ضرورت توجه به سطوح پایینتر و داشتن نگاه از پایین به بالا را به منظور حل پایدار مسائل شهری، بیش از پیش مشکار ساخته است. در این راستا توجه به سرمایه های اجتماعی به عنوان دارایی که در میان اجتماعات این سکونتگا ها جاری است، راه حلی مناس برای دستیابی به مولفهزهای توسعه ی پایدار این محلات به شمار می آید. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر پایداری محلات شهری منطقه ۲ شیراز شیراز انجام شده است. و در پی بررسی این مساله می باشد که بین سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار محله ای در منطقه ۲ شیراز شیراز چه رابطه ای وجود دارد؟ این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، ساکنین منطقه ۲ شیراز شیراز تشکیل می دهند که با براساس جامعه مورد مطالعه تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. در این راستا تجزیه و تحلیل داده ها با تکمیل پرسشنامه جهت سنجش میزان سرمایه اجتماعی و پایداری محله ای انجام گرفته است. به این منظور ابتدا با استفاده از ادبیات نظری تحقیق، شاخص های سرمایه اجتماعی و پایداری محله تعیین شده، سپس جهت تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون آماری t-test و رگرسیون برای آزمون فرضیات تحقیق استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که فرضیه اول مورد تائید قرار نگرفت. همچنین رابطه ای مستقیم و معناداری بین متغیر سرمایه اجتماعی و پایداری محله ای وجود دارد.

سرمایه اجتماعی؛ توسعه پایدار محله ای؛ محلات شهری؛ منططقه ۲ شهر شیراز.