مریم طالبی - Department of Psychology, Non-Profit Higher Education Institute
حسین تیموری - kermanshah university

مقدمه: پریشانی روانشناختی و تاب آوری همواره مشکلی مهم در پرستاران مبتلا به کرونا محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی و تاب آوری در پرستاران مبتلا به کرونا در شهر تهران انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین کلیه پرستاران مبتلا به کرونا در بازه زمانی پاییز و زمستان ۱۳۹۹، در دو مرکز یافت آباد و تقی نیا مشخص و ۳۰ نفر از پرستاران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند هر گروه ۱۵ نفر. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه های افسردگی، اضطراب و استرس و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون پاسخ دادند. اما برای گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ با روش تحلیل کوواریانس چند متغیری در سطح معنی داری کوچکتر از ۰۵/۰ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در نمرات پریشانی روانشناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) و تاب آوری تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می توان برای بهبود پریشانی روانشناختی و تاب آوری پرستاران مبتلا به کرونای خفیف از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد سود جست.  

Psychological Distress, Resilience, Acceptance and Commitment Therapy, Corona, پریشانی روانشناختی, تاب آوری, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, کرونا