تحلیل قاعده کاهی گونه ای جغرافیایی و جلوه های بومی زبان در غزل معاصر
Publish place: poetry studies، Vol: 11، Issue: 4
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 125
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBASH-11-4_002
تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1401
Abstract:
هدف مقالهی حاضر آن است که با نگاهی تحلیلی، چگونگی کاربرد قاعدهکاهی گونه ای جغرافیایی را بهعنوان یک «هنرسازه» و جلوهی بومی زبان در غزل معاصر نشان دهد. سوال مقاله این است که انگیزههای غزلسرایان امروز از بهرهگیری از گویش منطقهای و لهجههای محلی در غزل معیار امروز و اشکال و انواع آن چه بوده است؟ بدنهی اصلی مقاله را تحلیل رویکرد غزلسرایان معاصر به قاعدهکاهی جغرافیایی و نمود جلوههای بومی زبان در قالب کاربرد واژههایی از لهجههای محلی، مصراعها و ابیات گویشی در غزل رسمی معاصر و درنهایت، غزل محاورهای و گویشی تشکیل میدهد. پژوهش حاضر به روش کتابخانهای و به شیوهی توصیفی- تحلیلی نوشته شده و در پایان این نتیجه رسیده است که ایجاد صمیمیت در مخاطب و هویتبخشی بومی به غزل امروز و از همه مهمتر، رسیدن به نوعی آشناییزدایی از راه گریز از گونهی نوشتاری معیار، به واژگان و ساخت نحوی گفتار و بهویژه گویش محلی، از پیامدهای بهکارگیری عناصر بومی زبان در غزل معاصر است. واژههای کلیدی: غزل معاصر، آشناییزدایی، عناصر بومی زبان، قاعدهکاهی گونهای.
Keywords:
Authors
عبدالله حسن زاده میرعلی
سمنان دانشگاه سمنان،گروه زبان وادبیات فارسی
یدالله شکری
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان
جواد جعفری نسب
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :