بررسی تطبیقی وجوه نوستالژی در دو بومی سروده « آدورون»۱ و « مشی نازی
Publish place: poetry studies، Vol: 9، Issue: 1
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 133
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBASH-9-1_004
تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1401
Abstract:
شعر بومی یکی از جلوه گاه های فرهنگی هر قومی است. در این گونه سروده ها ، شاعر تلاش می کند آنچه را که با زبان رسمی قادر به افاده آن نیست، به وسیله زبان و گویش محلی خاص خود به شعر درآورد .دو بومی سروده «آدورون» اثر جانعلی خاوند و « مشی نازی» سروده طهماسب بدرود که هر دو به گویش رودباری سروده شده اند، آیینه تمام نمای فرهنگ مردم جنوب کرمان هستند. هر دو سروده بازتاب رجعت حسرت بار شاعر به روزگار گذشته با بهره گیری از گویش محلی ویژه قوم خویش است. این دو منظومه اگرچه در یک زمان سروده نشده اند ، اما محدوده زمانی تقریبا یکسانی را درنظر دارند. در این پژوهش تلاش می شود مولفه ها و نیز دلیل نگاه نوستالژیک این دو شاعر به عناصر فرهنگی جامعه ای که در آن زیسته اند، بررسی شود. به همین منظور ، مفاهیم نوستالژیک دو منظومه زیر دو عنوان کلی خاطره فردی و جمعی مورد تحلیل و مقایسه تطبیقی قرار گرفته است. بررسی این مقاله نشان می دهد که هر دو شاعر دربهره گیری از مولفه های نوستالژی اشتراک دارند و از این مولفه ها به عنوان ابزاری برای مقابله با پدیده تجدد بهره می گیرند؛ اما میزان و نحوه کاربرد عناصر فرهنگ عامه در دو منظومه ، تفاوتهایی دارد.
Keywords:
Authors
نجمه دری
عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس
فرامرز خجسته
عضو هیات علمی دانشگاه هرمزگان
احمد حاجبی
دانشجوی دکتری دانشگاه هرمزگان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :