بررسی، نقد و چند پیشنهاد در کمیت صامت ها، مصوت ها و هجاهای عروض فارسی

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 136

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JBASH-8-2_008

تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1401

Abstract:

چکیدهیکی از مهم ترین دستاوردهای عروض جدید، استفاده از واحد آوایی «هجا» به جای واحدهای «سبب»، «وتد» و «فاصله» است که در عروض قدیم مورد استفاده قرار می گرفت. «هجا» از دو واحد آوایی کوچک تر به نام های «صامت» و «مصوت» تشکیل شده، براساس تعداد و نحوه ی ترکیب این واحدها در آن، به چند نوع تقسیم می شود.با اندکی تامل در تقسیم بندی رایج هجاها و کمیت سنجی آن ها در عروض معاصر می توان به یافته های جدیدی دست یافت که گاهی با یافته های قبلی در تعارض است. قوانین ریاضی نیز که بنای عروض بر آن است، صحت یافته های جدید را اثبات می کند. در مقاله ی حاضر ابتدا منابع معتبر مربوطه مورد مطالعه قرار گرفته، تعاریف و اصول به ظاهر قطعی واحدهای آوایی استخراج و بر اساس قوانین ریاضی، با یکدیگر مقایسه شده اند. در این تحقیق سعی شده است ضمن تعیین دقیق کمیت هجا ها و تقسیم بندی صحیح انواع آن، به سوالات زیر نیز به صورتی استدلالی پاسخ داده شود:۱- آیا «صامت» ها نیز مثل «مصوت»ها دارای امتداد هستند یا خیر؟ اگر دارای امتداد هستند این امتداد به چه میزان است وآیا امتداد «صامت» ها نیز مثل «مصوت»ها متفاوت است؟ ۲- آیا فرض تساوی کمیت «یک هجای بلند» با کمیت «دو هجای کوتاه» صحیح است؟۳- آیا کمیت «هجای کشیده» با کمیت «یک هجای بلند و یک هجای کوتاه» یکسان است؟

Authors

حسن عبداله زاده

دانشجوی دکترای رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز

معصومه معدن کن

استاد دانشگاه تبریز

اسداله واحد

استاد دانشگاه تبریز

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • ابن سینا، ابوعبدالله حسین. (۱۳۴۸). مخارج الحروف. تصحیح و ترجمه ...
  • باقری، مهری. (۱۳۸۷). مقدمات زبان شناسی. تهران: قطره ...
  • تهماسبی، ارشد. (۱۳۸۶). وزن خوانی واژگانی. تهران: موسسه فرهنگی هنری ...
  • ثمره، یدالله. (۱۳۸۳). آواشناسی زبان فارسی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی ...
  • حافظ، شمس الدین محمد. (۱۳۷۸). دیوان حافظ. بر اساس نسخه ...
  • دهلوی، حسین. (۱۳۸۱). پیوند شعر و موسیقی. تهران: موسسه فرهنگی ...
  • شمیسا، سیروس. (۱۳۸۵). عروض و قافیه. تهران: دانشگاه پیام نور ...
  • طلایی، داریوش. (۱۳۸۳). ردیف میرزا عبدالله. تهران: کارا پیام ...
  • طوسی، خواجه نصیرالدین. (۱۳۶۹). معیار الاشعار. تصحیح و اهتمام جلیل ...
  • کابلی، ایرج. (۱۳۷۶). وزن شناسی و عروض. تهران: آگه ...
  • مشکو ه الدینی، مهدی. (۱۳۸۵). ساخت آوایی زبان. مشهد: دانشگاه ...
  • ناتل خانلری، پرویز. (۱۳۴۵). وزن شعر فارسی. تهران: بنیاد فرهنگ ...
  • نجفی، ابوالحسن. (۱۳۸۷). مبانی زبان شناسی. تهران: نیلوفر ...
  • وحیدیان کامیار، تقی. (۱۳۷۰). بررسی منشا وزن شعر فارسی. مشهد: ...
  • (۱۳۸۰). وزن و قافیه شعر فارسی. تهران: مرکز نشر دانشگاه ...
  • شمیسا، سیروس. (۱۳۹۰). «میز گرد عروض». وزن شعر فارسی از ...
  • فرشیدورد، خسرو. (۱۳۵۳). «وزن کلمه در فارسی». مجله دانشکده ادبیات ...
  • نجفی، ابوالحسن. (۱۳۵۵). «یک قاعده ی منسوخ عروضی». مجله دانشکده ...
  • (۱۳۹۰). «میزگرد عروض». وزن شعر فارسی از دیروز تا امروز، ...
  • نمایش کامل مراجع