لیلا خوشنود - کارشناسی ارشد جغرافیا اقلیم شناسی، اداره آموزش پرورش، ناحیه - ۴ ، اهواز، ایران
زهرا خوشنود - گروه زیست شناسی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران

اکوسیستم های ساحلی گستره ی وسیعی از انواعی از زیستگاه ها هستند که در مرز میان خشکی و دریا واقع شده اند. این اکوسیستم ها متشکل از انواعی از سواحل مانند سواحل صخره ای، ماسه ای و پهنه های گلی بوده و به همین دلیل زیستگاه گروه های متنوع گیاهی و جانوری می باشند. جنگل های حرا از مهم ترین اکوسیستم های ساحلی هستند که خود پناهگاه و محیط مناسبی جهت زیست و زادآوری بسیاری از آبزیان و پرندگان محسوب می شوند. عوامل مختلف با منشا فعالیت های انسانی و نیز تغییرات اقلیمی تهدید کننده ی سلامت اکوسیستم های ساحلی و جانداران ساکن در آن ها به شمار می روند. آلودگی های شیمیایی، برداشت های بی رویه و ساخت و ساز در حریم سواحل از جمله مهمترین عوامل تهدیدکننده ی انسانی بوده، و گرمایش جهانی کره زمین، ذوب یخچال ها و یخ های قطبی، بالا آمدن آب دریا، کاهش شوری و تغییرات pH نیز از جمله مهمترین عوامل اقلیمی تهدیدکننده ی اکوسیستم های ساحلی به شمار می روند. مدیریت و حفاظت از سواحل در برابر تهدیدات انسانی و اقلیمی امری مهم در جهت حفظ گونه های ارزشمند ساکن در این اکوسیستم ها و نیز بقای سایر اکوسیستم های دریایی و خشکی وابسته به آنها به شمار می رود.

اکوسیستم ساحلی، مناطق حساس دریایی، حفاظت، گرمایش جهانی