مهدی محمدی - گروه زیست فناوری خلیح فارس، پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
نوشان حاتمی - شرکت توسعه فناوری حلبکهای خلیج فارس، ساختمان زیست فناوری دریا، دانشگاه خلیج فارس ، ، بوشهر، ایران
میلاد محمدی - گروه زیست فناوری خلیح فارس، پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران

مناطق ساحلی از جمله آسیب پذیرترین مناطق آبی محسوب می شوند. این مناطق در مسیر مستقیم تخلیه مواد زائد مواد خروجی و صنعتی و خانگی، تغییرات فیزیکی در زیستگاه های طبیعی نظیر بسترهای جلبک دریایی، آبسنگ های مرجانی و جنگل های مانگرو در اثر افزایش فشار جمعیت و فعالیت های توسعه از اهیمت زیادی برخوردار هستند. پساب های (صنعتی و خانگی) از جمله مهم ترین علل آلودگی نواحی ساحلی هستند . جلبک ها بیشترین فراوانی را در دریاه ا و اقیانوس ها دارند. نیازهای عمده آنها عبارتند از: ۱ -آب دریا ۲ -نور کافی جهت فتوسنتز ۳ -مواد مغذی در این میان افزایش مواد مغذی و بیوژن (کربن و نیتروژن) به محیط کشت منجر به افزایش درصد بازده تولید جلبک ها می شوند. گیاه پالایی بویژ ه جلبک ها عامل اصلی هستند که برای بهبود کیفیت پساب انتخاب شده اند. این جلبک ها به طور قابل توجهی به جذب مواد مغذی که از سرزمین اصلی وارد دریا می شود کمک می کند و یک زیست فیلتر جلبکی را در امتداد و نزدیک ساحل تشکیل می دهد. با توجه تعدد فلر در منطقه و ورود پساب ها به سواحل و بالا بودن غلظت فلزات سنگین در آبهای ساحلی عسلویه در این طرح با استفاده از قدرت زیست پالایی گیاهان دریازی و ساحل زی در جذب فلزات سنگین، مواد بیوژن (نیتروژن، سولفور) و همچنین قدرت جذب و ترسیب CO۲ از طریق سامانه تلفیقی بر آن شدیم تا با پیاده ساری این سیستم ضمن کمک موثر به محیط زیست و رفع آلاینده های خطرناک از آب های ساحلی بتوانیم تولیدات با ارزش افزوده بالا را از این سامانه های تلفیقی تامین نماییم. کشاورزی با آب دریا ( sea water agriculture ) عنوانی است که به سامانه هایی اطلاق می شود که بر پایه آب های شور به وجود آمده اند. مراکز تحقیقاتی متعددی در جستجوی معرفی منابع جدید تامین پروتئین ها، چربی ها و زیست توده ای هستند که توانمندی تولید در سیستم پساب بهبود یافته بر ای تطبیق با شرایط آینده زمین را داشته باشند.