کاربرد ژنتیک سیمای سرزمین در اکوسیستم های دریایی

اقیانوس ها و دریاها بخش قابل توجهی از سیاره زمین را در برگرفته و نقش حیاتی در کارکرد بوم شناختی سیاره زمین و اقلیم جهان بازی می کنند. دریاها خدمات اکوسیستمی زیادی فراهم کرده و زیستگاه های مهمی برای تنوع زیستی فراهم می کنند. ژنتیک سیمای سرزمین علمی است که رویکر دهای ژنتیک جمعیت، بوم شناسی سیمای سرزمین و ابزارهای تحلیل مکانی را با هم ترکیب کرده تا تاثیر ترکیب، چیدمان و کیفیت زیستگاه بر فراین دهای تکاملی نظیر جریان ژنی، رانش ژنی و انتخاب طبیعی را کمی کند. ترکیب داده های مکانی به دست آمده از دریاها و اقیانوس ها با داده های ژنتیکی توانسته است به شناخت تنوع ژنتیکی جمعیت ها و الگوی پراکنش گونه های دریایی کمک کند. برای ایجاد ارتباط بین ژنتیک و الگوی بوم شناسی، از رویکردهای ژنتیک سیمای سرزمین استفاده می شود. این روش ها شامل شبیه سازی، نظریه گراف، تحلیل خوشه بندی و ژنومیکس می باشند که به آزمون احتمال هر یک از فرایندها در محیط دریا می پرداز ند. این مقاله به مقایسه نتایج حاصل از رویکر دهای مختلف برای کمی کردن تاثیر عوامل فیزیکی و زیستی دریا بر الگوی ژنتیک مکانی می پردازد.

Keywords:

ژنتیک سیمای سرزمین , الگوی ژنتیک مکانی , تبادل ژنی , اکوسیستم های دریایی