بررسی جلوه های بلاغت در خطبه قاصعه امام‎ علی (ع)

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 107

This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JHT-16-32_007

تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1401

Abstract:

در میان مسلمانان، نهج البلاغه به عنوان ارزشمندترین میراث امیرمومنان(ع) همواره مورد توجه بوده است. این اثر، از آن جهت که یک کتاب بلاغی و در اوج فصاحت است، مورد عنایت ادیبان قرار گرفته است. در این نوشتار، یکی از خطبه های امام(ع) با نام خطبه قاصعه مورد تامل قرار گرفته است. اینکه ایشان در این خطبه به چه نحو از عناصر بلاغی استفاده کرده است و دلیل این انتخاب چیست؟ از پرسش های اصلی این پژوهش است. توجه به ساختار نحوی، ادبی و گزینش واژگان در این خطبه و تاثیر آن بر فهم کلام، استفاده از آرایه های تشبیه، استعاره، کنایه به گونه ای فضای ایراد کلام را شرح می دهد. از میان این عناصر، تمرکز حضرت بر صنعت استعاره، حاکی از آن است که امام با مخاطبانی مواجه است که آگاه به بسیاری از حقایق اند؛ اما غرض ورزی آنان مانع از پذیرش حق از سوی آنان شده است؛ شرایطی که امکان صراحت در لفظ وجود نداشته و در لفافه سخن گفتن را اقتضا می کرده است. بررسی این امور علاوه بر نشان دادن گوشه هایی از عظمت کلام حضرت در ارتباط برقرارکردن با مخاطب، بخوبی، نشان می دهد که روح حاکم بر زمان ایراد خطبه، دقیقا مطابق با محیط زندگی عصر حضرت علی (ع) بوده است.

Authors

صدیقه کاشفی

علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات دانشگاه الزهرا(س)

فتحیه فتاحی زاده

استاد علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهرا(س)، تهران