بازتاب خشونت علیه زنان در آثار شهرنوش پارسی پور

رمان های حاضر با تجربه انسان هایی همراه با واقعیت های زندگی گذشته وحال در ارتباط می باشد. در واقع در رمان های معاصر با وجود تحولات تازه همچنان رد پای مرد سالاری و زنانی که گرفتار خشونت می باشند به وضوح دیده می شود. مقاله مورد نظر به بررسی خشونت علیه زنان در رمان های طوبی و معنای شب، زنان بدون مردان، سگ و زمستان بلند آثار شهرنوش پارسی پور می پردازد. هر چند خشونت همان عمل فرد معین (جمعی از افراد یا گروهی خاص)است که به جان یا مال یا شرف دیگران تعرض و حمله می کند. فن به کار رفته در این پژوهش تحلیل محتوا می باشد. حاصل مطالعه چنان می نماید. که خشونت در این رمان ها نقش اساسی دارد و در قالب های گوناگون (آشکار و پنهان) ظاهر می شود و زنان را مغلوب می سازد. در واقع بیشترین خشونتی که در این رمان ها بکار رفته است. خشونت روانی می باشد. گاهی در گفتار وگاهی درکلام است و نمونه های آن عبارتند از: انتقاد ناروا، تحقیر، بد دهانی، فحاشی، توهین، تمسخر، گوشه و کنایه، متلک پرانی می باشد. در واقع می توان نتیجه گرفت که شهرنوش پارسی پور به عنوان یک زن در جامعه به گونه ای خشونت به زنان را در رمان های خود آشکار کرده است و به نوعی خواننده را با خود همراه کرده است که گویا در صحنه حضور داشته و از نزدیک شاهد وقایع بوده و سرکوب و حقارت زنان را در دو نسل متفاوت می بیند.

Keywords:

رمان , زنان , شهرنوش پارسی پور , خشونت , تعرض