محمدحسن شیخ الاسلامی - School of International Relations, Ministry of Foreign Affairs
امیر فاطمی صدر - School of International Relations, Ministry of Foreign Affairs

این مقاله با هدف ارائه چارچوبی تحلیلی توصیفی برای دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران سامان یافته است؛ و این موضوع را درباره کشور لبنان، به طور اخص، واکاوی می کند. دیپلماسی عمومی شامل گستره وسیعی از فعالیت هاست و بنابراین تعاریف متفاوتی دارد؛ ولی به طور کلی، عبارت از تلاش ها و اقدامات حکومت یا دولتی است که با هدف ایجاد تصویری مطلوب از سیاست ها و آرمان های کشور مبدا بر اذهان و افکار نخبگان و عامه مردم کشورهای دیگر، صورت می گیرد. تفاوت این موضوع با روابط عمومی و پروپاگاندا، در دوسویه بودن ارتباطی است که براساس متقاعدسازی و  گفت وگوی دوطرفه صورت می گیرد. این مقاله با استناد به نظرسنجی موسسه آمریکایی زاگبی و با این پرسش که علل اصلی توفیق دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در لبنان چیست، به دنبال اثبات این فرضیه است که موفقیت این امر در لبنان، مرهون چند چیز است: اتکای آن به شبکه های دولتی و مدنی در این کشور، ذهنیت تاریخی مثبت مردم لبنان از ایران و نیز وجود حزب الله و شیعیان، به مثابه کارگزار غیرعامل و غیردولتی ایران در لبنان.

Public Diplomacy, Soft Power, Gilbova, Non-Governmental Agent, دیپلماسی عمومی, قدرت نرم, گیلبوآ, کارگزار غیرعامل