بررسی نقش تعدیل کنندگی فرونشانی و نقش واسطه ای حساسیت بین فردی در رابطه بین سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی در دانشجویان دانشگاه تهران

زمینه و هدف: امروزه دیگر اهمیت تاثیر سبک های فرزندپروری بر شکل گیری شخصیت انسان ها بر کسی پوشیده نیست، و همه ی ما می دانیم که سبک های فرزندپروری نامناسب تا چه میزان می تواند سلامت روان کودکان را در آینده تهدید کند. بنابراین بررسی عوامل موثری که در سبک های فرزندپروری وجود دارد و باعث به وجود آمدن اضطراب اجتماعی می شوند از اهمیت بالایی برخوردار است، هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش تعدیل کنندگی راهبرد فرونشانی و نقش واسطه ای حساسیت بین فردی در رابطه بین سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی است. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و یک مطالعه مقطعی بود، و نمونه مورد بررسی ۲۲۶ نفر از دانشجویان دانشگاه تهران بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند از شرکت کنندگان خواسته شد پرسشنامه تنظیم هیجان گراس ERQ، و پرسشنامه حساسیت بین فردی بایس و پارکر IPSM و پرسشنامه سبک های فرزندپروری بوری PAQ و پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبویتز LSAS را تکمیل کنند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS,R Studio استفاده شد. یافته ها : نتایج پژوهش حاضر نشان داد اثر فرونشانی در رابطه بین سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی منفی، و معنادار نیست. اثر حساسیت بین فردی در رابطه بین سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی مثبت و معنادار است، و بین سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیریک نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان دهنده این است که سبک های فرزندپروری و میزان حساسیت بین فردی هر خانواده تاثیر مستقیم بر ایجاد نشانه های اضطراب اجتماعی و میزان کیفیت بهداشت و سلامت روان هر فردی می گذارد، بهتر است آموزش های لازم برای بهینه سازی وارتقاء فرزندپروری در جامعه انجام گیرد.

Keywords:

فرونشانی , حساسیت بین فردی , سبک های فرزندروری , اضطراب اجتماعی