زهرا غلامی قره شیران - دانشجوی دکتری مشاوره،دانشکده علوم انسانی ،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات تهران.ایران
باقر ثنایی - دکتری ،استاد گروه مشاور، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی ،دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
علیرضا کیامنش - دکتری ،استاد گروه مشاوره، دانشکده علوم روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی،تهران،ایران
کیانوش زهراکار - دکتری،دانشیار گروه مشاوره ،دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی ،دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

زمینه و هدف:کامیابی خانواده و روابط زوجی از ازدواج به هنگام و آگاهانه و انتخاب همسر با سنجه های درست اثر می پذیرد.در این پژوهش بر پایه پختگی هیجانی و نگرش به پیوند زناشویی در زنان و مردان با همسر گیری زودهنگام و به هنجار خوشنودی زناشویی پیش بینی شده است.روش پژوهش:با به کار گیری روش توصیفی و بهره گیری از همبستگی و رگرسیون،یک نمونه۱۹۷ نفری زن و مرد متاهل با حداقل ۵ و حداکثر ۱۰ سال زندگی مشترک که به صورت دسترس انتخاب شده بودند،مورد بررسی نهاده شد.از پرسشنامه های خوشنودی زناشویی اینرچ ENRICH-۴۷ نگرش به پیوند زناشویی MAS و پختگی هیجانی EMS برای استفاده گیری استفاده شد.داده ها با استفاده از آزمون های تی،همبستگی و رگرسیون تحلیل شده اند.یافته ها:یافته ها نشان می هد که میان سن ازدواج زنان و مردان در دو عامل مورد بررسی تفاوت معنی داری وجود ندارد.نگرش به پیوند زناشویی و مولفه بدبینی در هر چهار گروه مورد بررسی خوشنودی زناشویی را پیش بینی می کنند.با افزایش سن ازدواج در هر چهار گروه نگرش بدبینانه به ازدواج کاهش می یابد.نتیجه گیری:روی هم رفته می توان نتیجه گرفت که با افزایش سن،ازدواج نگرش به پیوند زناشویی در زنان کاهش و واقع گرایانه می شود،ضمن آن که استواری هیجانی افزایش می باید.در مردان با افزایش سن ازدواج نگرش به پیوند زناشویی افزایش و نگرش بدبینانه کاهش می یابد.افزایش سن در هر چهار گروه با کاهش ازدواج سنتی و افزایش ازدواج نوین همراه است.

سن ازدواج،خوشنودی زناشویی،پختگی هیجانی،نگرش به پیوند زناشویی