مطالعه میانگین بلندمدت غلظت کلروفیل و ارتباط آن با تغییرات دمای سطح دریا و عمق نوری هواویزها روی دریای عمان و خلیج فارس (۲۰۰۳-۲۰۲۰)

غلظت کلروفیل در محیطهای دریایی، نشاندهنده میزان فیتوپلانکتون و در نهایت تولید اکوسیستمهای دریایی است. غلظت کلروفیل ثابت نیست و به کمیتهای نظیر دمای سطح دریا و عمق نوری هواویزها، بستگی دارد، همچنین دارای تغییرات فصلی است و همبستگی بین این عوامل در عمقهای متفاوت، مختلف است. بررسی رابطه طولانی مدت بین تغییرات دمای سطح دریا و عمق نوری هواویزها با غلظت کلروفیل در سواحل خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از محصولات روزانه MODIS در بازه زمانی ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۰ نشان می دهد، در نواحی سواحلی که دارای عمق آب کمتری است، همبستگی بالاتر است، بطوریکه بیشترین میزان همبستگی در نواحی جنوبی خلیج فارس که کم عمقترین منطقه در خلیج فارس و دریای عمان است، مشاهده شده است. روند تغییرات دمای سطح دریا و عمق نوری هواویز در دو منطقه خلیج فارس و دریای عمان، مشابه است و مقادیر بیشبنه آن در فصل تابستان و کمینه آن در زمستان مشاهده شده است. این روند فصلی در غلظت کلروفیل معکوس است، بطوریکه کمترین مقادیر در تابستان و بیشتربن مقادبر در زمستان مشاهده شده است. همچنین بررسی مطالعه رخداد گردوخاک در تاریخ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۸ احتمال وجود تاخیر زمانی در همبستگی دمای سطح دریا و عمق نوری هواویز با غلطت کلروفیل را نشان داد.

Keywords:

کلروفیل , SST , AOD , خلیجفارس , دریای عمان , گردوخاک