احسان رستمی سقز - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی نقشهبرداری و اطلاعات مکانی - دانشکدگان فنی- دانشگاه تهران- ایران
مهدی حسنلو - دانشیار دانشکده مهندسی نقشهبرداری و اطلاعات مکانی - دانشکدگان فنی - دانشگاه تهران- ایران
محمدعلی شریفی - دانشیار دانشکده مهندسی نقشهبرداری و اطلاعات مکانی - دانشکدگان فنی - دانشگاه تهران- ایران

خطوط ساحلی به عنوان مرز بین آب و خشکی تلقی میشود. سواحل از مهمترین عوارض زیست محیطی بوده که بر زندگی انسانها به طور مستقیم اثر گذار است، بالا رفتن سطح دریاها به سبب گرم شدن کره زمین باعث شده است که به این موضوع مهم توجه کنیم. شهرهای ساحلی از جمله مناطقی میباشند که به وسیله گرم شدن کره زمین تهدید میشوند. بنابراین مدیریت و برنامهریزی جهت جلوگیری از فرسایش سواحل از موارد مهمی است که باید به آن توجه کرد. در این تحقیق به بررسی تغییرات سواحل با استفاده از تصاویر ماهواره سنتینل-۱ در استان مازندران، ساحل بین شهرهای چالوس تا تنکابن پرداختهایم. در این تحقیق از دو تصویر در تاریخ ۲۰۱۹/۰۱/۱۵ و ۲۰۲۱/۰۹/۰۱ استفاده شده است، تصاویر موردنظر از سامانه گوگل ارث انجین اخذ شده است. پس از تصحیح زمینی و کاهش نویز اسپکل ، با بکارگیری حد آستانه اوتسو ، مرز بین خشکی و آب مشخص شد. در قدم بعدی با استفاده از سامانه تحلیل رقومی خط ساحلی میزان تغییرات آن بررسی شد. مقدار فرسایش ساحل مورد مطالعه بین ۳ الی ۴۶ متر درسال بوده و مقدار رسوب گذاری در ساحل مابین ۳ الی ۲۸ متر در سال است.

سنتینل-۱، گوگل ارث انجین ،خط ساحلی، حدآستانه اوتسو، سامانه رقومی خط ساحلی